| |
 |
[ กลับหน้าหลัก ]
บุญคุณอันยิ่งใหญ่
ตอนนี้เป็นเวลา เที่ยงคืน สายลมหนาวพัดมาไม่ขาดสาย
ท่ามกลางแสงจันทร์ที่ส่องสว่างราวกับว่าเป็นตอนกลางวัน
ผมนั่งเขียนบทความอยู่ริมน่าต่างจากเครื่องคอมที่พอๆจะเล่นได้ เครื่องนี้มันคงแก่มากแล้ว
ผมเป็นคนนนึงที่เคยคิดว่า การตอบแทนบุญคุณบุพการีนั่น เป็นเรื่องที่จาทำเมื่อไหร่ก้อได้
บ้างคนอาจจะเคยคิดว่าเอาไว้ตอบแทนท่านเมื่อท่านแก่เฒ่า แต่กับผมแล้ว ในตอนนี้ผมไม่คิดอย่างนั่นแน่นอน
มีเพื่อนของผมคนหนึ่ง พ่อของเขาเป็นมะเร็งระยะที่สามแล้ว ซึ่งกว่าเขาจะรู้ก็สายไปเสียแล้ว
วันนั่นผมจำได้ขึ้นใจ
มันเป็นวันที่อากาศสดใสแสงแดดทอสาดส่องเข้ามาตามช่องของหน้าต่างที่เปิดแย้มไว้นิดนึง
มันสะท้อนกับพื้นเป็นประกาย เสียงนกน้อยร้องเรียกพ่อและแม่นกซึ่งพ่อและแม่ของมันนั่นออกไปหาอาหาร
ใบไม้ใบหญ้าพริ้วไหวตามสายลมหนาว ราวกับว่ามันเริ่งร่าต้อนรับสายลมแรกฤดู
ในขณะนั่นเองก็มีเสียงดังจากประตู มันเป็นเสียงเรียกผมนั่นเอง คนที่เรียกผมก็คือเพื่อนของผม
พอผมเปิดประตูก้อเห็นเขาแปลกไป ทรงผมของเขาเปลี่ยนไป ขอบตาล่างปวมแดง น้ำเสียงสั่นคลอ
แล้วเขาก็บอกกับผมว่าพ่อของเขาเสียเเล้ว ในวันนั่นวันที่อากาศแสนจะสดใสแต่จิตใจของผมกลับเศร้าหมอง
สิ่งที่เกิดไม่มีใครรู้ล่วงหน้า เขาบอกกับผมว่า เขาเสียดายเวลามาก เวลาที่จะตอบแทนบุญคุณท่าน
แม้กระทั่งตอนพ่อของเขาเสีย เขายังไม่เห็นหน้าพ่อเป็นครั้งสุดท้ายเลยด้วยซ้ำ
เขาบอกกับผมว่าในคืนก่อนที่พ่อของเขาจะเสียท่านได้มาเข้าฝันเขา ท่านบอกกับลูกชายว่า
"ตั้งใจเรียนนะลูกต่อไปนี้พ่อคงจะไม่ได้คอยบอกและดูแลลูกอีกแล้ว ''
พอเพื่อนของผมพูดจบน้ำตาของเขาก็หลั่งออกมาอย่างไม่ขาดสาย
ทั้งๆที่เขาเป็นคนที่เข้มแข็งมากทีเดียวในสายตาผม แต่เขากลับเสียใจมากกลับเรื่องนี้
เขาเล่าต่ออีกว่าเขาจะไม่เสียใจขนาดนี้ถ้าเขาได้ตอบแทนพระคุณท่าน
ซึ่งที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยได้อยู่กับท่านมากนักและบางครั้งยังทำให้ท่านเสียน้ำตาอีกด้วย
หากย้อนเวลากลับได้
เขาจะกลับไปเพือ่ที่จะทำสิ่งที่ขาดหายนั่นก็คือการตอบแทนพระคุณพ่อแม่ผู้มีพระคุณต่อเรามากมายมหาศาล
ให้สมกับที่ท่านเลี้ยงเรามาคอยสั่งสอนให้เราเป็นคนดีของสังคม แม้บางวันข้าวนั่นเหลือน้อยไม่พอกิน
พ่อแม่ยังสละให้ลูกได้อิ่ม เขาเสียงสั่นคลอและเปียกโชคไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจ
อยากเหลือเกินที่จะกลับไปตอบแทนบุญคุณท่านแต่........มันก็สายไปแล้ว
ถึงแม้ว่าจะทำดีทุกอย่างในเวลานี้ก็ไม่สู้ทำดีให้ท่านได้ภูมิในตอนที่ท่านมีชีวิตอยู่
การตอบแทนพระคุณบิดามารดานั่นไม่ใช่เรื่องยากหากแต่เรามีความพอใจที่จะทำให้ดีที่สุดเท่าที่ลูกคนนึงจะทำไ
ด้ ไม่ใช่ว่าจะรอเวลาที่สมควรถึงจะทำ รึว่าบนโลกใบนี้ชีวิตมนุษย์เป็๋นสิ่งเที่ยงแท้
ไม่เลยทุกสิ่งอยู่บนฐานแห่งความไม่เที่ยงแท้ทั้งนั้น อย่ารอให้โอกาสมาหา จงหาโอกาสอยู่ทุกเมื่อที่จะทำ
และทำมันให้ดีที่สุด พระคุณพ่อแม่ล้นฟ้ามหาสมุทร เปรียบประดุจดวงดาวอันผ่องใส
จากคุณ : ที วายุพ่าย - [ 11 ม.ค. 2005 , 01:39:12 น. ]
|
โดย : วายุพ่าย -  [ 20/01/2005, 14:01:49 ] |
|
1
ม่ายนึกเลย ว่านายจาเป็นคนแบบนี้ น่าจะไปเขียนนิยายนะ แล้วเราจาช่วยซื้ออ่ะ แล้วเขียนดีๆมาให้อ่านอีกนะ
วันนี้เราเล่นนานเลย นี่แล้วเมื่อไหร่จาสอนเราห้ายเก่งอ่ะ ม่ายเก่งขึ้นเลยอ่ะ แย่ลงกว่าเดิมอีกง่ะ
เขียนดีๆลืมชม ไปนะ โชคดีจ้า  |
| โดย : kt_ice_ [ 02/02/2005, 06:02:26 ] |
|
2
นี่แล้วนายจามาอ่านมั๊ยหนอ เราอุตส่าห์ตามหาย้อนหลัง เพื่อมาอ่านที่นายเขียนเลยนา ดีกันเถอะ พ่อคนขี้งอน
เด๋วเราม่ายมีจารภารโรงแย่เลยนา ฝากคิดถึงต้นด้วย บะบาย  |
| โดย : ไอซืเอง [ 02/02/2005, 06:05:07 ] |
|
| |
| |
E-mail: webmaster@thaibg.com |
Copyright 2002-2024@www.ThaiBG.com (Thailand), All Rights Reserved |
|
|
| |
|
