| |
 |
[ กลับหน้าหลัก ]
ข้อคิดที่อยากให้อ่าน
วันเกิดลูกวันเจ็บแม่
วันนี้เป็นวันที่แสนหนาว ดวงดาวบนฟากฟ้ายังหลับไหล
พระจันทร์ที่เคยยิ้มให้ผมทุกค่ำคืน ก็มืดมิดสนิทใจ
เหลือไว้เพียงแต่สายลมลำเพยที่พัดพาความหนาวเหน็บ ซึ่งมันพัดมาครั้งแล้วครั้งเล่า
ทำให้ใบไม้ใบหญ้าโบกสะบัดไปมาราวกับว่า มันกำลังหยอกเหย้ากับสายลม เสียงจิ้งหรีดหวีดร้องหาคู่อยู่รอบๆ
มีเพียงแสงไฟสว่างที่ริมทางส่องรอดผ่านช่องลมเข้ามา
พอที่จะทำให้ผมไม่รู้สึกอ้างว้าง ในขณะนั่นเอง สายลมหนาวพัดพาเอาเสียงเพลงที่ดังอยู่ไกลออกไปราว
ครึ่งกิโลเมตรเห็นจะได้ มันเป็นหอพักรวม ที่นั่นเขามีอะไรกันนะ เสียงใจกระชิบถาม
แต่ผมไม่สนใจเท่าไรนัก ด้ายแต่มองผ่านทางระเบียง
จึงได้รู้ว่าที่นั่นเขามีงานวันเกิด วันเ...วันเกิ...วันเกิด ใจผมครุ่นคิดไปเรื่อยๆ
ท่ามกลางความมืดมิดในคืนที่แสนเหน็บหนาว ทุกคนมีวันเกิด.............
บางครั้งคนเราคิดว่าวันเกิดนั้นเป็นวันที่จะต้องฉลอง สังสรรค์กับเพื่อนๆ
ครั้งหนึ่ง มีหญิงสาวคนนึง วันเกิดปีที่แล้วของเธอ
เธอได้ฉลองกับเพื่อนเสียเงินตั้งมากมาย ร้านอาหารริมทางไม่เข้า ต้องร้านหรูๆ อาหารอร่อยๆ
ในขณะเดียวกันที่บ้านของเธอมีหญิงชราคนนึงที่นั่งกินข้าวเพียงลำพัง
เพราะสามีของเธอเสียนานแล้ว กลับข้าวนั้น มีเพียงข้าวที่เหลือติดก้นหม้อของวันก่อน
และปลาที่ทอดสุกบ้างไม่สุกบ้าง หญิงชราคนนี้รู้ดีว่าวันนี้เป็นวันเกิดลูกสาว
และครุ่นคิดในใจเสมอว่าลูกสาวจะมีข้าวกินไหม
จะมีเสื้อผ้าดีๆใส่เหมือนกับคนอื่นที่เขาใส่กันไหมนะ เธอนั่งกินข้าวน้ำตาคลอ เพราะคิดถึงลูกและเหงามาก
อยากเห็นหน้าลูกอยากรู้ว่าลูกเป็นอย่างไรบ้าง
ในขณะนั่นเองเจ้าแมวน้อยเดินเข้ามาคลอเคลียหญิงชรา ราวกับว่ามันอยากปลอบใจเธอ เมื่อหญิงชราเห็น
น้ำตาของเธอหลั่งรินลงสู่พื้นอย่างไม่ขาดสาย
มันเป็นน้ำตาแห่งความคิดถึงและเปลี่ยวเหงาของหญิงคนนึงที่มีต่อลูก
คืนวันนั่นสาวน้อยกลับจากงานเลี้ยงวันเกิดของตัวเอง เห็นหญิงชราคนนึงกำลังหาของจากกองขยะเพื่อเอาไปขาย
ภาพแม่ของเธอก็โผล่ขึ้นกลางใจ สาวน้อยเจ็บลึกๆในใจของเธอราวกับว่าเข็มทิ่มแทง รุ่งขึ้น
เสียงจากโทรศัพท์ที่เงินหมดไปกับการโทรหาเพื่อนๆ
ซึ่งน้อยมากที่จะโทรหาแม่ของเธอ ก็ดังขึ้นเธอรีบวิ่งมารับ "เสียงใครนะไม่คุ้นเลย'' เธอคิดในใจ
มันเป็นเสียงเพื่อนบ้านของเธอ น้ำเสียงสั่นและแผ่วเบา
กระชิบผ่านโทรศัพท์บอกกับเธอว่าแม่ของเธอป่วยนัก เธอน้ำตาคลอแล้วก็ก้มหน้าร้องไห้ เธอกลับถึงบ้าน
เห็นหญิงชรานอนนิ่งอยู่บนเสื่อเก่าๆห่มผ้าห่มที่เต็มไปด้วยคาบน้ำตา
เธอนั่งลงกับพื้นกราบลงบนเท้าแม่ในใจคิดไปว่า "นี่เราทำอะไรไป
"หลังจากนั้นเธอคอยเฝ้าดูแลแม่ของเธอจนหายปว่ย แล้วก็กลับไป ตั้งใจเรียนมากขึ้น
เงินที่เติมใส่โทรศัพท์นั้น 3 ใน 4 ส่วนเธอโทรหาแม่ และบอกแม่ว่าหนูคิดถึงแม่
รักษาสุขภาพนะคะแม่ วันนี้เป็นวันเกิดเธอ เธอไมได้เลี้ยงอย่างเช่นเคย
ตอนนี้เธออยู่บนรถประจำทางในมือของเธอนั้น กำลังหิ้วถุงสองถึงสามใบ
ในถุงมีเสื้อผ้าและกลับข้าวที่ได้จากเงินเก็บของเธอ เพื่อเป็นของขวัญให้แม่ของเธอ
แม่น้ำตาคลอเมื่อเห็นลูก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
น้ำตาแห่งความสุขใจของหญิงชราก็ไหลรินอาบสองแก้ม สองแม่ลูกจึงมีความสุข...
ความรู้สึกสู่ปลายนิ้ว
จากคุณ : ที วายุพ่าย
|
โดย : วายุพ่าย -  [ 20/01/2005, 13:42:47 ] |
|
1
ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดอย่างไรนะครับ แต่สำหรับผม อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย
อยากให้ทุกคนเห็นความสำคัญของพ่อแม่ครับ
เวลาที่เค้าจะมีความสุขกับเราคงไม่นานนักมีอะไรที่ทำให้ท่านยิ้มได้รีบทำเถอะครับ
ขอขอบคุณคุณวายุพ่ายที่หาบทความดีๆมาให้อ่านด้วยครับ ประทับใจมาก
|
| โดย : แค่สายลม [ 20/01/2005, 17:04:19 ] |
|
2
จิ๊งๆๆ ค๊ะวันเกิดเกือบทุกคนจะฉลองจนเกือบจะลืมแม่จริงๆๆ
อ่านแล้วเตือนใจดีค๊ะ...ขอบคุณกะบทความดีๆๆค๊ะ |
| โดย : น้องฉาว [ 20/01/2005, 19:29:36 ] |
|
3
 อืม แงๆ กระซิกๆ แวะมาดูแล้วนะ ช้าหน่อยแต่ก้อมา ดีมากๆเลย ไม่คิดมาก่อนว่านายจะทำเช่นนี้ได้
คิดถุงจ้า ดูแลตัวเองด้วย หายโกรธได้แล้วเราง้อม่ายเก่งอ่ะ  |
| โดย : kt_ice_ [ 02/02/2005, 05:57:16 ] |
|
4
... |
| โดย : ... [ 02/02/2005, 06:10:55 ] |
|
| |
| |
E-mail: webmaster@thaibg.com |
Copyright 2002-2024@www.ThaiBG.com (Thailand), All Rights Reserved |
|
|
| |
|
