ความเห็นหมากรุกไทย จากที่ได้อ่านหลายๆ กระทู้
เหตุจากที่ได้อ่านกระทู้
http://www.thaibg.com/board/view.php?topic=19660
http://www.thaibg.com/board/view.php?topic=19783
http://www.thaibg.com/board/view.php?topic=19704
http://www.thaibg.com/board/view.php?topic=19333
ฯลฯ
ก็ขอเริ่มต้นว่า ......ความรู้หมากรุกไทย มีมากมายปานน้ำในเจ้าพระยา
ที่เรากำลังว่ากันในแต่ละกระทู้นี้ ก็ประมาณเพียงน้ำในอุ้งมือเดียว ...
ปัญหาของหมากรุกไทยคือการที่คนไทย (ทั้งที่ชอบและที่ควรรับผิดชอบ) ยังมีภาพไม่ชัดเจนว่าคืออะไร
ไม่ใช่เพียงโดยความหมาย แต่เป็นตามสภาพที่เป็นอยู่จริงบนสังคมโลก เรายังอยู่ในวงจำกัด
ทั้งแง่พื้นที่และกรอบคิด พอโผล่ออกไปภายนอกเพียงเล็กน้อย บางทีเราก็ไปคาดหวังกันใหญ่โตจนเกินไป
ไปมุ่งหวังว่าจะได้รับความสนใจสูงเกินไปอันเป็นโดยความรู้สึกของผู้ที่รู้จักและนิยมชมชอบอยู่แล้ว
กระทั่งความคิดในการเผยแพร่ด้วยความภูมิใจ ก็ไม่รู้กันว่าอยู่ระดับใด
บางทีแค่การแนะนำให้ต่างชาติได้รู้กติกาเพียงเล็กน้อย เรียกตัวหมากยังไม่ถูกด้วยซ้ำ
ก็ฝันไปไกลว่าจะทำให้หมากรุกไทยกลายเป็นกีฬาสากล ซึ่งห่างไกลสุดกู่ เพราะเป็นเรื่องที่ต้องลงทุน ลงแรง
ประกอบกับความสามารถ ความชอบและความตั้งใจที่สูงมากๆ
ทำให้เกิดคำถามว่า ผู้รับผิดชอบกีฬาและวัฒนธรรมของประเทศนี้ ทั้งหัวหงอกหัวดำ
ได้คิดกันอย่างถ่องแท้ถึงกีฬาไทยประเภทนี้กันเพียงใด กรณีกีฬาแห่งชาติที่มีการแข่งขันโกะ
แต่ไม่มีหมากรุกไทย นับเป็นความอัปยศอดสูและสะท้อนให้เห็นถึงความบ้องตื้นของคนกลุ่มนี้
สำหรับกลุ่มบุคคลที่รักโกะและผลักดันให้ถูกบรรจุเป็นอีกหนึ่งประเภทกีฬาได้
ต้องนับเป็นสิ่งที่ต้องนับถือและชื่นชมในการแสดงออกซึ่งความรักในกีฬาโกะอย่างจริงจังและเป็นรูปธรรม
ไม่สมควรได้รับการตำหนิดูแคลนใดๆ เลย การมีหมากกระดานแข่งในกีฬาแห่งชาติ
ยิ่งมีมากประเภทก็ยิ่งเป็นสิ่งที่ควรยินดี เพียงแต่มีคำถามสั้นๆว่า กีฬาแห่งชาติไทย
ทำไมไม่มีหมากกระดานไทยด้วยเล่า ยิ่งหากเรามองกันว่ากีฬาคือวัฒนธรรมที่สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น
ทำไมต้องเป็นวัฒนธรรมอื่นก่อน กระทั่ง TKPark หรืออุทยานการเรียนรู้ของไทย
ก็เห็นมีแต่หมากกระดานที่เป็นวัฒนธรรมของต่างชาติเท่านั้น ความเป็นไทยหายไปไหนกันหมด
สติปัญญามีเพียงคิดอะไรที่มันตื้นเขินเท่านั้นหรือ
ก็คงกลับมาคุยกันว่า เราคาดหวังกันแค่ไหนสำหรับกีฬานี้ หากมองแค่มุมอนุรักษ์
ก็คงเป็นเช่นนี้เรื่อยไปอีกนับสิบนับร้อยปี กิจกรรมก็เป็นตามที่แนวที่คิด
คือเหมือนงานวัดอย่างที่บางท่านว่า จัดแล้วก็แล้วกันไป แต่ละที่ก็จัดกันไป
และมีไม่น้อยก็พยายามกันจนเกินเหตุ จัดระดับอำเภอ
หรือระดับนักเรียนก็โปรโมทให้ชื่อว่าเป็นการแข่งระดับประเทศไปก็มาก กลับกลายเป็นความไม่น่าเชื่อถือ
ในแง่มุมนี้ ต่อให้ไม่มีการจัดแข่งขันเลยอีก 20 ปี หรือถึง 100 ปีหมากรุกไทยก็ไม่มีทางสูญหายไปได้
แล้วหมากรุกไทยจะก้าวเดินไปทางใด และอย่างใดกัน?
ขอปิดท้ายด้วยกลอนของนายมาดเข้มที่เคยเขียนไว้ (อย่างไม่จบ..ทุเรศจริงๆ)
หมากรุกไทยไม่ไปไหนอยู่กับที่
แม้จะมีกิจกรรมการแข่งขัน
หลายรายการหลายผู้จัดผลัดเปลี่ยนกัน
รูปแบบนั้นคงเดิมไม่เสริมเกม
หากคิดเพียงแง่มุมอนุรักษ์
ยากยิ่งนักจักไปไกลให้ใจเกษม
หากจะพาให้ใจได้ปริ่มเปรม
รูปแบบเกมการพนันต้องผันไป
สร้างให้เป็นกีฬาน่าเรียนรู้
เน้นเชิดชูการศึกษาพาสดใส
วัฒนธรรมเก่าแก่ไม่แพ้ใคร
สร้างเสริมความภูมิใจไทยของเรา
ที่ผ่านมาว่ากันด้วยลมปาก
ดูเหมือนมากความรู้ผู้อื่นเขลา
ความคิดเห็นเลื่อนเปื้อนคล้ายเพียงเงา
เสนอเข้าเจ้าค่าของข้าดี
แนะแนวทางวางท่าว่าข้ารู้
บ้างก็มากเหลี่ยมคูดูดั่งผี
หวังเกาะกินวงการนั้นมากมี
เป็นเยี่ยงนี้เนิ่นนานมาน่าอ่อนใจ
บ้างเสนอเป็นโครงการงานใหญ่ยิ่ง
แต่แท้จริงจะเป็นไปได้ไฉน
ทั้งงบคนจักขนจากที่ใด
ดูห่างไกลความจริงสิ่งควรเป็น
ออกทีวีกันดีกว่าบ้างว่าไว้
เวลาที่อยากได้ให้แสนเข็ญ
รูปแบบที่อยากทำสุดยากเย็น
เห็นลำเค็ญหากทำไปไร้ทางเดิน
จัดให้ใหญ่เข้าไว้ใครเสนอ
หากใครเผลอตามใจให้สุดเขิน
พื้นฐานแย่หากแห่ตามสิ้นเปลืองเกิน
สิ้นทางเดินผิดแน่แห่ทำไม? (....ยังมีต่อ....)
[ 02/09/2007, 10:22:15 ]