| |
 |
[ กลับหน้าหลัก ]
บทความน่าสนใจ
|
1
ก่อนอื่นเราอย่าเพิ่งตกใจ หรือเชื่ออะไรง่ายๆ อย่างน้อยต้องหาข้อมูล หรือหลักฐานมาให้มากพอ
ทางคณะผู้วิจัยเขาพยายามหาสาเหตุของการเกิดโรคอัลไซเมอร์ แต่ก็พบว่าการฝันกลางวัน
อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับโรคนี้ นี่ก็เป็นเพียงแค่ข้อมูลของคนกลุ่มหนึ่งเท่านั้น
ยังไม่ได้มีการยอมรับกันอย่างกว้างขวาง นักวิทยาศาสตร์ส่วนมากจะเป็นคนที่เรียกว่า
"อนุรักษ์นิยม" หรือคนหัวโบราณ แต่ความคิดอนุรักษ์นิยมนี้ ในบางสถานการณ์เป็นสิ่งที่ดี
เพราะด้วยเหตุที่ว่า ข้อมูลหรือผลการค้นคว้าวิจัยใหม่ๆ ก็ยังไม่ใช่มาตรฐานที่มีความถูกต้องสูงสุด
แล้วการนำข้อมูลใหม่ๆนี้มาใช้ก็ไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดเสมอไป ตัวอย่างเช่น
ยารักษาโรคก็ต้องได้รับการพัฒนาตลอดมาเรื่อยๆ เป็นระยะเวลานาน เพราะเริ่มแรกยาเหล่านั้นเป็นสิ่งของทดลอง
และต้องรอดูผลลัพธ์ของการรับยาว่าสามารถรักษาโรคนั้นๆ ได้หรือไม่ หรือมีผลข้างเคียงจากการใช้ยาอย่างไร
แม้ว่าร่างกายและอวัยวะโดยรวมที่เป็นระบบของมนุษย์ จะมีความมหัศจรรย์ หรือพลังความยืดหยุ่นมากก็ตาม
แต่สิ่งเหล่านั้นก็ยังมีข้อจำกัดของตัวมันเอง
เพราะว่าร่างกายของมนุษย์เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ และธรรมชาติก็ย่อมไม่ให้อะไรมาง่ายๆ
หรือไม่ยอมปล่อยให้เป็นอมตะ เช่น ผิวหนังของเราประกอบด้วยเซลล์หลายล้านเซลล์
เซลล์เหล่านี้จะมีการเปลี่ยนสภาพไปตามอายุของมัน มีการเสื่อมสภาพลงได้ สิ่งนี้ไม่นับรวมเซลล์ที่ผิดปกติ
เช่น เซลล์มะเร็ง ซึ่งการเสื่อมสภาพของเซลล์เหล่านี้ จะทำให้เกิดความชรา และการสูญสิ้นชีวิตไปในที่สุด
สำหรับข้อความที่ว่า "นักวิจัยเชื่อว่าการทำให้เส้นสมองส่วนความนึกคิด เชื่อมโยงทำงานอยู่ตลอดเวลา
ก็อาจจะเสื่อมไวก็ได้" เปรียบได้กับการกระทำกับวัตถุเดิม ณ ตำแหน่งเดิมซ้ำๆ เช่น
หยดน้ำที่หยดลงบนหิน หยดแรกอาจไม่เกิดอะไรขึ้น แต่หลายๆ หยดก็อาจกัดกร่อนหินนั้นลงได้
หรือการใช้ปืนกลหนัก ยิงเจาะเกราะยานยนต์หุ้มเกราะขนาดกลาง ก็ต้องใช้วิธียิงที่จุดเดิมซ้ำๆ
จึงจะสามารถทะลวงเกราะนั้นได้ แสดงให้เห็นว่าการทำอะไรอย่างเดิมที่จุดเดิมๆ ซ้ำกันเป็นเวลานาน
จะทำให้เกิดความเสื่อมกับสิ่งที่ถูกกระทำได้ นี่อาจเป็นคำอธิบายเชิงประสบการณ์
ผมคิดว่าการใช้สมองอย่างเหมาะสม หรือสมดุล และมีการผ่อนคลายด้วย ก็คงไม่เกิดการสูญเสีย
หรือเสื่อมสภาพลงไปได้ง่าย มีความคิดหนึ่งที่ขัดแย้งว่า สมองของเรานั้นเมื่อได้ใช้งานบ่อยๆ
ก็จะทำงานได้อย่างดีอยู่เสมอ แต่การใช้งานบ่อยเกินไป สมองของเราก็จะไม่อยู่ในสภาพที่ดีได้
เพราะสมองของเราเป็นชีวภาพ มีเลือดมีเนื้อ มีชีวิต เปรียบได้กับ ทาสที่ถูกใช้งานมากๆ แต่ไม่ได้พัก
ก็จะทำให้ตายได้ จุดนี้เองที่เราควรคิดถึง "ความสมดุล"
เพราะความสมดุลนี้จะทำให้เกิดประโยชน์มากกว่าโทษ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี
ผมเองก็ยังไม่รู้ว่าธรรมชาติทำไมถึงสร้างเราขึ้นมา
แต่รู้ว่าธรรมชาติเป็นสิ่งนามธรรมในความคิดมนุษย์ที่เป็นผู้กำหนดทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่บนโลกใบนี้
การใช้งานสมองที่มากเกินไปดังที่ได้กล่าวมาแล้วอย่างคร่าวๆ ย่อมเกิดผลเสียมากกว่าผลดี ผลระยะสั้นก็คือ
"ความเครียด" จากความเครียดก็จะนำไปสู่โรคภัยต่างๆ อีก เช่น โรคซึมเศร้า โรคประสาท
โรคไขข้อกระดูก โรคความดัน โรคหัวใจ ฯลฯ การรักษาสุขภาพสมอง และร่างกาย เป็นสิ่งที่ต้องดูแลรักษาร่วมกัน
การออกกำลังกายและการบริหารสมองอย่างเหมาะสม การอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี
ได้รับอาหารที่มีคุณค่ามีประโยชน์และรับประทานในปริมาณที่เหมาะสม
ย่อมเสริมสร้างความแข็งแรงของร่างกายได้ แต่ปัจจัยที่ทำให้เกิดความเสื่อมก็มีมากมาย
ทั้งที่อยู่ภายในตัวเรา คือ ยีนหรือกรรมพันธุ์ หรือสิ่งแวดล้อมภายนอก เช่น อากาศ เป็นต้น
ถึงแม้ว่าเซลล์ประสาทของเราเป็นสิ่งที่มีขนาดเล็กมาก แต่มันความสามารถที่มากมาย เราลองนึกดูว่า
เพียงแค่ก้อนโปรตีน ไขมัน และเลือด ที่ประกอบเป็นสมองนั้น ทำไมมีความมหัศจรรย์ได้ขนาดนี้
ชีวิตเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์ เพียงเซลล์ต้นแบบ(Stem cell)ขนาดเล็ก
สามารถสร้างสรรค์ให้เกิดอวัยวะต่างๆของสิ่งมีชีวิต ทำให้เกิดระบบชีวิต หรือกลายเป็นร่างกายที่มีชีวิตได้
เราเรียนรู้ได้จากวิทยาศาสตร์ส่วนหนึ่ง เราเป็นผู้ก้าวตามวิทยาศาสตร์ ส่วนวิทยาศาสตร์เป็นผู้ตามธรรมชาติ
เพียงแค่จะเรียนรู้เรื่องโลกใบนี้ก็ยากที่จะเข้าใจให้กระจ่างสำหรับมนุษย์..................สำหรับความคิ
ดเห็นที่ผมได้นำเสนอมานี้เป็นเพียง ความคิด ความรู้สึกส่วนตัวของผม และความรู้ที่ได้ศึกษามา
ก็ได้รวบรวมจากผลการวิจัย หนังสือ หรือบทความต่างๆ และบางอย่างก็เป็นสิ่งที่ผมได้ประสบกับตนเอง
ที่สำคัญผมเองก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ หรือมีอาชีพที่เกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ เช่น เเพทย์
แต่ผมเป็นคนที่อยากรู้เท่านั้น และการเขียนบทความ ย่อมมีข้อมูลผิดพลาดบางอย่างอยู่
ผู้รับสารควรพิจารณาให้ดีก่อน แล้วมีสิ่งใดดีๆ เราก็นำมาแลกเปลี่ยนกันได้...............ขอบคุณครับ |
โดย : Longปดว  [ 01/09/2005, 12:25:38 ] |
|
3
ผมลองเข้าไปที่ลิงค์ที่คุณให้มาแต่ก็ไม่เห็นมีเรื่อง "ครอสเวิร์ด-วิ่ง
ทำวันละนิดสมองไม่เสื่อม" ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร |
| โดย : Longปดว [ 02/09/2005, 13:06:27 ] |
|
4
งั้นเข้าไปที่ไทยโพสต์แล้วค้นหาคำว่า ครอสเวิร์ด ดูก็ได้ครับ
ส่วนอันนี้จาก สยามรัฐ 22 มีนาคม 2548 คอลัมน์ Edu-World
โดย เสมาเทศ
การศึกษาช่วยป้องกันอัลไซเมอร์
"โรคความจำเสื่อม" หรือ"อัลไซเมอร์" หรือที่ชาวบ้านสมัยก่อนเรียกว่า
มีอาการ "หลง" นั้นเป็นโรคที่คุกคาม และสร้างความทุกข์ทรมานต่อผู้สูงอายุ
อีกโรคหนึ่งเพราะทำให้ผู้ป่วยจำความอะไรไม่ค่อยได้เลย เช่น กินแล้วก็ว่า
ไม่ได้กิน.....ทำนองนี้
ด้วยเหตุนี้ บรรดาศูนย์การแพทย์ และสถาบันการแพทย์ต่างๆ จึงได้
พยายามค้นคว้าวิจัยเพื่อหาทางป้องกันเป็นประการต่างๆ ทั้งในด้านวิทยาศาสตร์
สมัยใหม่ และการใช้ วิธีทำสมาธิตามหลักพระพุทธศาสนาเข้าช่วย
ซึ่งก็ได้ผลดีน่าพอใจยิ่ง
ล่าสุด ทางสถาบันวิจัยร็อตแมน ในเมืองโตรอนโต รัฐออนแตริโอ
ประเทศแคนาดาค้นพบว่า การศึกษาต่อเนื่องหรือที่เรียกว่า" การศึกษาตลอดชีวิต"
นี่แหละ เป็นวิธีการหนึ่งที่สามารถช่วยป้องกันโรคความจำเสื่อม ในผู้สูงวัยได้
ศาสตราจารย์ เชอรีล กราดี หนึ่งในคณะวิจัยของสถาบันข้างต้น
เปิดเผยว่า คณะวิจัยได้ศึกษาพฤติกรรมการศึกษาเรียนรู้สิ่งต่างๆของกลุ่มตัวอย่าง
ในหลายช่วงอายุด้วยกัน ตั้งแต่อายุ 14 ปี จนถึงอายุ 65 ปีขึ้นไป
ได้พบว่า กลุ่มตัวอย่างที่มีพฤติกรรมศึกษาเรียนรู้สิ่งต่างๆ อยู่เสมอนั้น มีความจำที่ดีกว่า
กลุ่มตัวอย่างที่มีพฤติกรรมไม่ค่อยจะศึกษาเรียนรู้หรือไม่เรียนรู้เอาเสียเลย
นอกจากจะพิจารณาด้านความทรงจำของกลุ่มตัวอย่างแล้ว คณะ
นักวิจัยยังได้ใช้วิธี การสแกนการทำหน้าที่คลื่นแม่เหล็กในสมอง หรือที่เรียกว่า
"เอฟเอ็มอาร์ไอ" ของกลุ่มตัวอย่างด้วย ก็พบว่า คลื่นแม่เหล็กในสมองของกลุ่ม
ตัวอย่างที่มีพฤติกรรม ชอบศึกษาเรียนรู้สิ่งต่างๆอยู่เสมอมาตลอดทั้งชีวิตนั้น
ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าอีกกลุ่มตัวอย่างหนึ่ง ซึ่งสภาพสมองที่
ว่านั้นจะส่งผลให้บุคคลผู้นั้นยังคงมีระบบความจำที่ดีอยู่ ขณะที่อีกกลุ่มตัวอย่าง
มีระบบความจำเสื่อมถอยลงและจำอะไรไม่ได้ในที่สุด เมื่อการทำหน้าที่
ของสมองในส่วนนี้ไม่ได้ใช้งานมาเป็นระยะเวลานานๆ
คณะนักวิจัยจากสถาบันวิจัยร็อตแมนยังบอกด้วยว่า อันที่จริงโรคความจำ
เสื่อมหรืออัลไซเมอร์นั้น เริ่มส่อเค้าลางตั้งแต่อายุเพียงแค่ 30 ปีเท่านั้น หาก
บุคคลนั้นขาดพฤติกรรมการศึกษาเรียนรู้สิ่งต่างๆ อยู่เสมอ
ต้องยอมรับว่า "การศึกษา" นั้นมีคุณต่อผู้ศึกษาจริงๆ ทั้งในแง่
ของการได้ความรู้มาประเทืองปัญญา และสุขภาพของมันสมองที่สามารถใช้
งานได้อยู่เสมอด้วยครับ
ุ้ |
| โดย : อ่านมา [ 03/09/2005, 01:15:14 ] |
|
5
เห็นด้วยกับคุณอ่านมาครับ
แน่นอนครับว่าการใช้สมองอย่างมีประสิทธิภาพย่อมเสริมสร้างความแข็งแรงของเส้นประสาท
ทำให้สามารถใช้ความคิด ความจำ ได้คล่อง และรวดเร็ว
คนที่มีความเสี่ยงต่อโรคอัลไซเมอร์ที่นอกจากกรรมพันธุ์จะมีส่วนเกี่ยวข้องแล้ว
การที่คนนั้นไม่รู้จักใช้สมองอย่างมีประสิทธิภาพก็จะทำให้เพิ่มความเสี่ยงในการเกิดโรคนี้ได้
ตัวอย่างของโรคที่มีส่วนเกี่ยวข้องทางพันธุกรรม เช่น โรคหัวใจ
โรคซึมเศร้า(ซึ่งเป็นโรคจิตอีกประเภทหนึ่ง) เป็นต้น
โรคเหล่านี้ถ่ายทอดมาทางกรรมพันธุ์โดยอาจจะเเสดงอาการของโรคตั้งแต่แรกเกิด หรือเป็นภาวะกาฝาก
ที่แฝงอยู่ในยีน ซึ่งจะแสดงอาการของโรคเมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสม เช่น
คนที่มีประวัติว่าญาติเคยเป็นโรคหัวใจ ถ้าเขาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีความกดดัน เครียด
ก็จะทำให้โรคที่แฝงอยู่ในตัวแสดงอาการออกมาได้เร็วขึ้น แต่ถ้าหากเขาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีเหมาะสม เช่น
มีครอบครัวที่อบอุ่น ได้รับสารอาหารที่มีประโยชน์ โรคเหล่านี้ก็จะแสดงอาการช้าลง หรือไม่แสดงอาการเลย
สิ่งนี้คือเรื่องที่เกี่ยวกับกรรมพันธุ์ กับ สิ่งแวดล้อม
ที่เป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและสมองของมนุษย์และสัตว์
มีความขัดแย้งกันเกิดขึ้นระหว่างความสัมพันธ์ที่ว่า กรรมพันธุ์กับสิ่งแวดล้อม
สิ่งไหนมีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงของมนุษย์มากกว่ากัน ก็ยังหาข้อสรุปที่แน่นอนไม่ได้
แต่เมื่อเราคิดในหลักความจริงว่า สิ่งแวดล้อมเป็นตัวเกื้อหนุนให้เกิดการวิวัฒนาการของสมองมนุษย์
ตัวอย่างเช่น มนุษย์ยุคดึกดำบรรพที่มีรูปร่าง และสมองที่แตกต่างจากมนุษย์ในปัจจุบัน
ในด้านของสมองที่ส่วนใหญ่มีขนาดและน้ำหนักที่น้อยกว่ามนุษย์ในยุคปัจจุบัน
สิ่งที่มีเหมือนกันของทั้งมนุษย์ยุคดึกดำบรรพกับมนุษย์ยุคปัจจุบัน ก็คือ สมองส่วนกลางหรือระบบลิมบิก
ที่ประกอบด้วยสมองหลายๆส่วน ส่วนสิ่งที่แตกต่างก็คือสมองส่วนคอร์เท็กซ์หรือสมองชั้นนอก
ซึ่งเป็นสมองส่วนที่มีวิวัฒนาการสูงที่สุด และมีขนาดใหญ่ที่สุด สมองในส่วนนี้เกิดจากการใช้ความคิด
ความจำ ของมนุษย์ยุคดึกดำบรรพที่ได้เผชิญกับอันตราย และสิ่งท้าทายในอดีต เช่น สัตว์นักล่า, ภูมิประเทศ
และภูมิอากาศ เป็นต้น สิ่งเหล่านี้จะกระตุ้นสมองของมนุษย์ยุคดึกดำบรรพแล้วทำให้มีการปรับสภาพสมอง
โดยถ่ายทอดความสามารถใหม่ๆ ให้กับมนุษย์ยุคหลังๆ นี่เรียกว่าเป็นวิวัฒนาการของมนุษยชาติ
ถ้าจะให้พูดละเอียดกว่านี้คงจะยาวมากและดูน่าเบื่อ ผมพยายามที่จะอธิบายให้พอเข้าใจได้เพียงเท่านี้
วิธีคิดข้างต้นผมจะสรุปให้ว่า สิ่งแวดล้อม น่าจะมีอิทธิพลมากกว่า
แต่อย่างไรก็ตามปัจจัยทั้งสองก็ยังมีความสัมพันธ์ที่แยกไม่ออก
สำหรับคำว่า "ประสิทธิภาพ" หรือการใช้สมองอย่างมีประสิทธิภาพ
คือการใช้สมองทุกส่วนอย่างสมดุล ประสิทธิภาพ มีความหมายในทางเศรษฐศาสตร์ว่า
การใช้ทรัพยากรอย่างประหยัดที่สุดเพื่อให้เกิดผลผลิตที่มีคุณภาพ ต่างกับคำว่าประสิทธิผล คือ
ประสิทธิผลคือการใช้ทรัพยากรอย่างไรก็ได้ ฟุ่มเฟือยก็ได้
แต่ขอให้ได้ผลผลิตที่มีคุณภาพก็พอ-------->เชื่อมโยงกับสมองได้ว่า
การใช้สมองอย่างมีประสิทธิภาพคือการใช้สมองอย่างประหยัดพลังงาน หรือไม่หักโหมมากเกินไป เช่น
สมมุติว่าเรามีพลังงานอยู่ 100 ใช้แก้ปัญหายากๆไป 90 อีก 10 ก็คือพลังงานที่เหลือในการทำงานต่อ
และแน่นอนครับว่า มันไม่เกิดประสิทธิภาพแน่ มีความคิดอีกอย่างหนึ่งที่ว่าเราใช้สมองไม่ถึงครึ่ง
หรือไม่ถึง 10% เป็นต้น แต่ความคิดเหล่านั้นเริ่มถูกท้าทายให้กลับไปคิดมาใหม่
เหมือนทฤษฎีที่กำลังจะถูกลบทิ้งเพราะมีหลักฐานที่เชื่อถือไม่ได้
สิ่งที่เป็นข้ออ้างที่ใช้ขัดแย้งกับความคิดเดิมคือ เทคโนโลยีการสแกนภาพสมอง โดยใช้เครื่องมีต่างๆ เช่น
เอฟเอ็มอาร์ไอ ที่คุณอ่านมา เคยได้ว่าเอาไว้ เป็นต้น
เทคโนโลยีเหล่านี้สามารถเห็นการทำงานของสมองทุกๆส่วน สามารถสร้างภาพสมองในรูปสามมิติได้ด้วยคอมพิวเตอร์
การทำงานของสมองสามารถสังเกตได้จาก การสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงสมองในแต่ละส่วน
หรือการตรวจคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เป็นต้น ทำให้เห็นว่าคนเรานั้นใช้สมองทุกส่วน
เพียงแต่ไม่มีประสิทธิภาพเท่านั้น
สรุปให้สั้นๆ และเข้าใจง่ายๆ คือ เราใช้สมองกันทุกๆคน แต่เราต้องรู้จักใช้ให้เกิดประสิทธิภาพ
แล้วมันจะเกิดประโยชน์สูงสุดเอง
|
| โดย : Longปดว [ 05/09/2005, 11:23:04 ] |
|
7
ขอบคุณ คุณอ่านมา สำหรับการตั้งกระทู้นี้ที่ได้ลิ้งค์แหล่งข้อมูลให้ผมและทุกๆคนได้อ่านครับ
แต่ช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเวลามาเล่น หรือตอบกระทู้ในเว็บนี้ เพราะใกล้จะสอบแล้ว
ถ้าว่างผมก็จะมาร่วมแสดงความคิดเห็นด้วย |
| โดย : Longปดว [ 09/09/2005, 14:39:00 ] |
|
8
คุณ Long ปดว คือใครหรอคะ |
| โดย : อยากถามมานาน [ 09/09/2005, 22:22:35 ] |
|
9
ได้ลองเข้าไปอ่านตามลิ้งแล้ว ขอบคุณค่ะ คุณ อ่านมา
|
| โดย : madam_maxim [ 14/09/2005, 10:03:30 ] |
|
10
ตอบคุณ อยากถามมานาน ครับ
- Longปดว = RedStrom = SubTitan = ...(บางอันก็ไม่ใช่ผม) = บุรุษนิรนาม(บางอันก็ไม่ใช่ผม) =
สายฟ้า(ไม่มีชื่อในเว็บนี้)
- ผมคือคนตั้งกระทู้ ต่อไปนี้ครับ
"เล่นอย่างไรให้ได้แชมป์"
"ทักษะที่ควรรู้เกี่ยวกับโอเทลโล่"
และเคยเสนอเว็บมาสเตอร์เรื่องเกี่ยวกับการปรับปรุงเว็บไว้หนึ่งกระทู้ครับ
- สำหรับชื่อ "ปดว" เป็นอักษรย่อของชื่อจริงครับ
- ในเว็บนี้ผมชอบเล่นเกมโอเทลโล่
- ตอนนี้ผมอายุ 19 ปี กำลังเรียนอยู่ปี 2 ผมเพิ่งสนใจเขียนบทความ และแสดงความคิดเห็นในเว็บได้ไม่นาน
ที่เขียนไปเพราะ
1. เพิ่มทักษะในการเขียน
2.ต้องการแสดงความคิดเห็น
3.อยากรู้ว่าคนอื่นเขาคิดอย่างไรกับบทความของผมบ้าง(feed back)
- ส่วนเรื่องเผยแพร่ความรู้ก็เป็นจุดประสงค์หลัก เพราะการเขียน หรือพูดให้คนอื่นฟัง
ก็เหมือนกับการทวนความจำซ้ำๆ ทำให้เราจำได้ดีขึ้น แล้วบางอย่างเป็นความคิดเห็นของผมที่อาจจะผิด
ก็ได้ข้อมูลใหม่ๆจากคนที่วิจารณ์ ติชม แนะนำ.......ผมบอกแค่นี้นะครับ |
| โดย : Longปดว [ 16/09/2005, 13:13:10 ] |
|
11
.........ผลผลิตจะออกมามีคุณภาพดีได้ปัจจัยส่วนหนึ่งคือ สภาพเเวดล้อมภายนอก
โดยสภาพแวดล้อมภายนอกคือการแข่งขันกัน การต่อสู้เพื่อแย่งชิงความเป็นที่หนึ่ง
ซึ่งทำให้คนที่จะเข้าไปแย่งส่วนแบ่งทางการตลาดต้องรู้จักวิเคราะห์สถานการณ์
เพื่อปรับปรุงกระบวนการผลิตสินค้าให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อมภายนอก
--------> สำหรับการเรียนรู้ของมนุษย์นั้นไม่ได้ถูกจำกัดเพียงแต่ กรอบแห่งความเป็นนักเรียน
หรือนิสิตที่อยู่ในสถาบันศึกษา ที่มีห้องเรียนเป็นแหล่งถ่ายทอดความรู้ให้กับนักเรียนเป็นหลัก
แต่ชีวิตคือการเรียนรู้ทักษะต่างๆ เพื่อการเอาชีวิตอยู่รอดในสภาพแวดล้อมหรือสังคมนั้น
ผมเองเป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยชอบระบบการศึกษาเก่าๆ หรือที่เป็นอยู่ส่วนมากในปัจจุบัน
การศึกษาแบบนี้จะเน้นการเป็นระบบระเบียบมากเกินไป จนทำให้ผู้เรียนเกิดความเบื่อหน่าย และเครียดได้
การเรียนรู้ของมนุษย์ไม่ใช่ว่าจะใช้การเรียนด้วยสมองซีกเดียวตลอด
เราภูมิใจในทักษะที่แสดงออกของความเป็นมนุษย์ที่เหนือกว่าสิ่งมีชีวิตอื่นในโลกนี้
คนที่ได้ใช้ทักษะนี้จนชำนาญ เราก็ย่องย่องว่าเขาฉลาด ทักษะนี้ ได้แก่ ทักษะภาษา
ที่มีตัวอักษรในแต่ละชาติที่ประดิษฐ์เป็นเอกลักษณ์ของสายพันธุ์ เพื่อถ่ายทอดความคิด
ความรู้สึกในส่วนน้อยให้เป็นข้อมูลในรูปธรรมมากขึ้น, ทักษะทางคณิตศาสตร์
เป็นวิชาที่ใช้ศึกษาธรรมชาติอย่างเป็นระบบ มีเหตุผล สามารถสร้างสมการที่จำกัดเงื่อนไขบางอย่าง
เพื่ออธิบายธรรมชาติ โดยคณิตศาสตร์จะแทรกอยู่ในทุกช่วงชีวิตของมนุษย์ตั้งแต่เกิด จนตาย การประกอบอาชีพ
ต้องอาศัยความรู้ทางเรื่องคณิตต่างๆ เช่น ค้าขาย ใช้เลขคณิต(บวก, ลบ, คูณ, หาร), ดาราศาสตร์
ใช้ตรีโกณมิติ เป็นต้น เราภาคภูมิใจทักษะเหล่านี้ จนเกิดการเหยียดหยามทักษะที่เรามีคล้ายกับสัตว์ทั่วไป
คือ ทักษะของสมองซีกขวา ระบบการศึกษาที่เน้นการใช้สมองซีกซ้ายมากเกินไป จะทำให้ผู้เรียน รู้สึกไม่สนุก
เรียนแล้วทุกข์ เป็นต้น ความสมดุลและเรียนรู้แบบหลากหลายควรจะทำให้เกิดการเรียนรู้ที่ดี เป็นสุข
สนุกมากกว่า แล้วผลลัพธ์จะดีกว่า เช่นในบางประเทศจะมีการจัดการศึกษา
โดยไม่เน้นเวลาในการเรียนที่เป็นมาตรฐาน หรือเหมือนกันทุกอย่าง
การเรียนจะมีการเเทรกเสริมกิจกรรมที่หลากหลาย เพิ่มความอยากรู้ของเด็กๆ
โดยครูจะประเมินเด็กแล้วจัดโปรแกรมการเรียนรู้เป็นรายบุคคลให้ ในแต่ละเวลา
เด็กแต่ละคนจะเรียนหรือทำกิจกรรมไม่เหมือนก้น เช่น เด็กชาย ก. ทำการบ้านเสร็จ แล้วไปเล่นเกมกระดาน,
เด็กหญิง ข. ซ้อมเต้นรำเพื่อที่จะออกเเสดงในงานโรงเรียน เป็นต้น การเรียนรู้จะไม่เบื่อง่าย
ผู้เรียนจะสนุกกับการไปโรงเรียนเป็นส่วนมาก ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก็อยู่ในเกณฑ์ดี ถึงดีมากด้วย
...........คำว่า "อัจฉริยะ" ไม่เกิดขึ้นด้วยพรสวรรค์เพียงอย่างเดียว
แต่ต้องมีการฝึกฝนทักษะที่เราอยากเป็นอัจฉริยะ โดยเริ่มจากการเรียนตามผู้อื่นก่อน
ตามเงื่อนไขของสากลก่อน แล้วกาลเวลาและความพากเพียร จะทำให้เกิดการสร้างสรรค์ผลงานใหม่ๆ ประดับโลกใบนี้
โดยทำให้เกิดนวัตกรรม ซึ่งเป็นสิ่งแปลกใหม่ หรือการเปลี่ยนแปลงไปในทางเจริญดีขึ้น ผมขอเรียกคนพวกนี้ว่า
"อัจฉริยะบุคคล" แต่อาจจะไม่ตรงตามพจนานุกรม คำว่า อัจฉริยะบุคคล
คือผู้ที่ทำประโยชน์ให้กับส่วนรวมหรือมนุษยชาติ เช่น อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์, โธมัส อัลวา เอดิสัน ฯลฯ
พวกเขาเหล่านี้บอกกับพวกเราว่า เขาก็ไม่ได้เก่งขนาดนี้มาตั้งแต่เกิด
แต่พวกเขาใช้ความพยายามหรือใช้ความคิดมาก ถึงแม้ว่าบางคนจะมีพรสวรรค์ตั้งแต่เกิด
แต่ก็เป็นเพียงแค่ทุนแรกเริ่ม ที่ยังหากำไรไม่ได้ แต่พรสวรรค์ เป็นสิ่งที่คงอยู่กับเรา
เปลี่ยนแปลงได้ยากตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ เช่น อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ที่มีความสามารถในการจินตนาการ
หรือความคิด ความจำ แบบนามธรรม, โมสาร์ต เก่งทางด้านดนตรี สามารถเรียนรู้ได้เร็ว และพูดได้หลายภาษา
เป็นต้น บุคคลประเภทนี้สร้างความประหลาดใจให้กับครอบครัวของเขา โดยเขาเป็นอัจฉริยะภาพ
และสังคมใหญ่ในเวลาที่เขาเป็นอัจฉริยะบุคคล
..........สรุปให้ง่ายๆ ครับ พรสวรรค์สำคัญน้อย แต่ไม่ใช่ว่าไม่สำคัญ
พรแสวงมีความจำเป็นสำหรับผู้ต้องการความสำเร็จ หรือไม่มีพรสวรรค์
การจัดการศึกษาควรต้องทำให้เกิดความสนุกเป็นสุข สภาพแวดล้อมทางสังคมทั่วไป ทำให้เยาวชน
หรือบุคคลที่คาดหวังให้พัฒนาประเทศในอนาคต ต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมและดี ตัวอย่างเช่น
มีข่าวเรื่องโรงเรียนอยู่ใกล้แหล่งอบายมุข นี่ก็เป็นการสร้างสภาพแวดล้อมให้กับเยาวชนไปในทางที่ไม่ดี
ถึงแม้ตอนเเรกเขาจะปฏิเสธอบายมุข แต่สมองจิตใต้สำนึกของเขาจะซึมซับเรื่องราวเหล่านั้น
แล้วหล่อหลอมให้เขาเป็นแบบนั้นได้........ขอจบแสดงความคิดเห็นแค่นี้ครับ
- ผมอยากรู้ว่าที่เขียนถูกหรือเปล่า กรุณาช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยนะครับ.....ขอบคุณครับ |
โดย : Longปดว  [ 16/09/2005, 13:16:53 ] |
|
12
ขอถามนะ
1. ที่ว่า
"ไม่ค่อยชอบระบบการศึกษาเก่าๆ หรือที่เป็นอยู่ส่วนมากในปัจจุบัน"
หมายถึงอะไรคับ แล้ว ที่อยากให้เป็น หรือน่าจะเป็น
คืออะไรอ่ะครับ
|
| โดย : ไร้น้ำตาล [ 16/09/2005, 13:42:20 ] |
|
13
ขอบคุณครับที่แสดงความคิดเห็น
ขอตอบคุณ ไร้น้ำตาล
........ผมคิดว่าระบบการศึกษาสมัยเก่า หรือส่วนมากในปัจจุบันเน้นความเป็นระเบียบมากเกินไปจนทำให้เครียด
เรารับเอาระบบจัดการศึกษามาจากต่างประเทศ โดยคิดว่าจะต้องตามเขาถึงจะเจริญ เพราะเราเห็นต่างชาติเช่น
ประเทศในแถบยุโรป เป็นต้น เขามีเทคโนโลยีดีกว่า เขามีเศรษฐกิจดีกว่า
เราอยากเป็นเหมือนเขาก็ไปรับแบบอย่างมาจากเขาหมด เราก็พยายามสร้างทรัพยากรมนุษย์ของเราให้ทัดเทียมแบบเขา
เรารับเอาวิทยาการต่างชาติเข้ามาจนเราลืมภูมิปัญญาท้องถิ่นของไทย เราลืมแผ่นดินที่เป็นเอเชีย
ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเจริญรุ่งเรือง ตัวอย่างเช่น ในสมัยของ กุบไลข่าน
ซึ่งเป็นกษัตริย์องค์สุดท้ายของความยิ่งใหญ่แห่งจักรวรรดิ์มองโกล แต่ก่อนมองโกลเคยยิ่งใหญ่
มีพื้นที่ครอบคลุมเอเชียตะวันออก ไปจนถึงจีนตอนใต้ แล้วก็จะรุกไปญี่ปุ่น เพื่อสร้างอำนาจและความนับถือ
มองโกลเคยได้รับสมญานามว่าเป็นนักรบที่ไม่เคยแพ้ มองโกลมีทหารม้าที่เก่งที่สุดในโลก
มีพลธนูที่เก่งที่สุดในโลก มีเทคโนโลยีการต่อเรือเดินสมุทรที่ดีที่สุด(คือเรือใหญ่ที่มีกระดูกงู
เพื่อสร้างความสมดุลในยามพายุมรสุม) ในสมัยนั้นเรือเดินสมุทรของยุโรปยังเทียบไม่ได้เลย
มีเทคโนโลยีดินระเบิด ลูกระเบิด มีอาวุธยิงวิถีโค้งคล้ายๆของกรีก
ส่วนญี่ปุ่นมีนักรบประชิดตัว(ทหารราบซามูไร)ซึ่งก็ถือว่าเป็นนักดาบเก่งที่สุดในโลก
ในสมัยมองโกลรุ่งเรืองที่ว่าจะขยายอาณาเขตไปญี่ปุ่น
มองโกลได้สร้างกองเรือรบที่ประวัติศาสตร์โลกเคยได้จารึกเอาไว้ว่ายิ่งใหญ่ จำนวนเรือรบประมาณ 4,000
กว่าลำ ซึ่งมีมากกว่าตอนสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ฝ่ายพันธมิตรรวบรวมกองเรือรบมาบุกเยอรมัน
แต่เรื่องความพ่ายแพ้ผมยังไม่พูดถึง เดี๋ยวจะนอกเรื่องไปอีก
..........ผมคิดว่าสมัยนี้เขาไม่รบกันด้วยการเผชิญหน้าด้วยอาวุธเเล้ว
เขาจะใช้การแทรกแซงทางวัฒนธรรมทีละน้อย แล้วกลืนกินฐานะทางเศรษฐกิจ
แล้วในที่สุดเราก็เป็นเมืองขึ้นโดยเป็นหนี้ที่เรากู้จากเขามา
..........ส่วนการศึกษาที่อยากให้เป็นคือ การศึกษาที่ทำให้ผู้เรียนอยากเรียนรู้ หรือเรียนแล้วเป็นสุข
ผมได้ความคิดนี่มาจากนิตยสารรีดเดอร์ไดเจสท์ ฉบับที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้
ถ้าจำประเทศตัวอย่างไม่ผิดคงจะเป็น ประเทศฟินเเลนด์ ส่วนรายละเอียดก็ไปอ่านจากนิตยสารนี้เองครับ
..........คุณคิดว่าผมพูดถูกหรือเปล่า? ถ้าผิดตรงไหนบอกๆผมด้วยนะ จะได้ไม่จำข้อมูลผิดๆไว้ |
| โดย : Longปดว [ 16/09/2005, 15:19:45 ] |
|
14
ผมขอถามอีกนะครับ
- รูปตัวการ์ตูนที่อยู่ ข้างหลังชื่อใน ช่องโดย : คืออะไรครับ หมายความว่าอะไรครับ? |
| โดย : Longปดว [ 16/09/2005, 15:26:03 ] |
|
15
น่าสนใจจัง อ่านแล้ว ดีจังค่ะ
|
| โดย : มาดามมักซีม [ 17/09/2005, 00:36:29 ] |
|
16
บทเรียนหนึ่งของการเป็นกระบวนกร จุดสุดยอดอยู่ที่การตั้งคำถาม?
เป็นบทความในมติชน 17 กันยายน ผมเห็นว่าน่าสนใจดีครับ
มีตอนหนึ่งพูดถึงญาณทรรศนะ ให้เข้าไจง่ายๆดีครับ
.........ปัญญาร่วม หรือคอลเลคทีฟ อินเทลลิเจนซ์ (collective intelligence) หรือคอลเลคทีฟ วิสดอม
(collective wisdom) นั้นไม่ใช่ปัญญาอันเกิดจากการคิดด้วยเหตุและผล
ปัญญาอันเกิดจากการคิดด้วยเหตุและผลก็เป็นของดี แต่มันมีข้อจำกัด มันตอบได้ดีเฉพาะปัญหาที่ลงตัว
ที่ยังอยู่ในกรอบของคณิตศาสตร์ที่เป็นสมการเชิงเส้น
ในธรรมชาติของความเป็นจริงอันสลับซับซ้อน เราต้องการปัญญาที่เหนือชั้นกว่าปัญญาที่ว่าด้วยเหตุและผล
เหนือกว่าอินเทลเลค (intellect) หรือพุทธิปัญญา แต่ต้องมาจากการภาวนา หรือการเฝ้าดูอย่างเนิ่นนาน
เป็นปัญญาระดับญาณทรรศนะ ที่เราไม่ได้คิดในจิตสำนึก
หากบ่มอยู่ในจิตไร้สำนึกและโผล่ปรากฏขึ้นมาแบบปิ๊งแวบ
ปัญญาภาวนาที่กล่าวถึงนี้ ทำงานอยู่เหนือระดับเหตุผลออกไป เมื่อได้มา
มันจะมีความสมเหตุสมผลอยู่ในที่นั้นเอง หากแต่ว่า มันจะเป็นคำตอบที่เหนือชั้นกว่า
คือจะมีความพอดิบพอดีลงตัวได้อย่างประหลาด! เราจึงเรียกมันว่า "ญาณทรรศนะ" หรือ
"ปิ๊งแวบ"
อ่านเพิ่มเติมได้ทีนี่ครับhttp://www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01act02170948&
amp;day=2005/09/17 |
| โดย : ขุนสันต์ [ 17/09/2005, 06:31:16 ] |
|
17
ข้อมูลเพิ่มเติมเล็กน้อยเกี่ยวกับการศึกษาของฟินแลนด์ จากแนวหน้า
17 กันยายน 2548
ทันโรค ทันเหตุการณ์ กับแพทยสภา
ฟินแลนด์ (Finland)
ผมได้มีโอกาสมาดูระบบสาธารณสุขของประเทศอังกฤษและฟินแลนด์ โดยมาอยู่อังกฤษตั้งแต่วันที่ 30 สิงหาคม - 4
กันยายน หลังจากนั้นจึงได้เดินทางไปฟินแลนด์ เมืองเฮลซิงกิ (Helsinki)
ซึ่งเป็นเมืองหลวงของประเทศฟินแลนด์
ที่ได้มาเพราะมากับคณะกรรมการบริหารของสำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ หรือที่รู้จักกันในนามของ 30
บาท จริง ๆ แล้วผมไม่มีสิทธิมา เนื่องจากไม่ได้เป็นคณะกรรมการบริหารชุดใหญ่ แต่ท่านนายกแพทยสภา
นพ.สมศักดิ์ โล่ห์เลขา เป็นกรรมการบริหารชุดใหญ่ ท่านมาไม่ได้จึงให้ผมมาในนามของแพทยสภา
เราบินจากอังกฤษ (Healthrow) เวลา 13.35 น. ของวันอาทิตย์ที่ 4 กันยายน 2548 ใช้เวลาบิน 2 1/2 ชั่วโมง
(เวลา Helsinki ช้ากว่าไทย 4 ชั่วโมง) เราถึงฟินแลนด์ 18.00 น. เราบินโดยสายการบิน ฟินแอร์ (Fin Air)
หรือ AY ซึ่งเป็นเครื่อง Airbus A 320 ไม่ใหญ่ไม่เล็ก คนเต็มเครื่อง
แต่พอถึงเฮลซิงกิทำไมจึงมีคนผ่านเข้าเมืองน้อยมาก เขาคง transfer ไปประเทศอื่น
ประเทศฟินแลนด์เป็นประเทศของ Europeon Union จึงใช้วีซ่ารวมของกลุ่ม Schengen
แต่ถ้าเป็นพาสปอร์ตข้าราชการไม่ต้องมีวีซ่า
ประเทศฟินแลนด์เป็นประเทศที่มีพื้นที่ใหญ่มากคือ 380,000 ตร.กม. (ใหญ่กว่าอังกฤษ) แต่มีพลเมืองเพียง 5
ล้านคนเท่านั้น ! ฟินแลนด์เป็นประเทศที่ดังหลาย ๆ ด้าน เช่น ขนมปังที่ทำจาก rye เรื่อง sauna ทราบว่ามี
sauna ถึง 1 ล้านแห่ง หรืออัตราส่วน 1 ต่อ 5 คน! เป็นประเทศที่มีทะเลสาบ 180,000 แห่ง! หรือคิดเป็น 10%
ของพื้นที่ทั้งหมด และพื้นที่ Lap land
ไกด์นำทัวร์บอกว่ารูปร่างของประเทศฟินแลนด์มีรูปร่างเหมือนหญิงสาว! ฟินแลนด์ถือได้ว่าเป็น 1 ในประเทศ
Nordic แต่ไม่เรียกว่า Scandinavian ซึ่งมักหมายถึง สวีเดน, นอร์เวย์ และเดนมาร์ก
ประเทศฟินแลนด์ใช้เงินสกุลยูโร ซึ่ง 1 ยูโรมีราคาประมาณ 52 บาท!
ระบบการศึกษาขั้นมัธยมต้นของประเทศฟินแลนด์ดีมาก จากการสำรวจของ PISA (Programme for International
Student Assessment) ซึ่งทำทุก 3 ปี พบว่าเด็กฟินแลนด์ในกลุ่ม 15 ปี นำเลิศทางด้านการศึกษาใน ค.ศ.2004
จากการสำรวจเด็ก 250,000 คน จาก 41 ประเทศรวมทั้งเด็ก 5,795 ใน 197 โรงเรียนของประเทศฟินแลนด์
โดยการสำรวจอย่างสุ่มตรวจของ American Statistical Institute เด็กฟินแลนด์นำทางด้านการอ่านหนังสือ เลข
และวิทยาศาสตร์ แต่ที่น่าแปลกใจและน่าชมคือ เกาหลีใต้มาที่ 2!
ประเทศฟินแลนด์เคยเป็นเมืองขึ้นของสวีเดน 600 กว่าปีและรัสเซีย (108 ปี) ประเทศฟินแลนด์ จึงใช้ภาษา
Finnish และ Swedish เป็นภาษาราชการทั้ง 2 ภาษา
Helsinki เป็นเมืองที่เล็กมาก คือ มีพลเมืองเพียง 5 แสนคน แต่ก็ยังมีพลเมือง 10% ของทั้งประเทศ
เที่ยวเมือง Helsinki วันเดียวก็จบ (ด้วยเท้า!) ไม่ต้องนั่งรถราง รถเมล์ หรือแท็กซี่ให้เมื่อยก้น
ฟินแลนด์มีป่าสนถึง 60% ของพื้นที่ และดังมากทางด้านโทรศัพท์มือถือ คือ Nokia
|
| โดย : ขุนสันต์ [ 17/09/2005, 06:44:05 ] |
|
18
.......สำหรับความคิดเห็นที่14 ผมรู้แล้วครับว่ารูปตัวการ์ตูนหมายถึงอะไร ผมสังเกตเวลาตอนใส่pass word
กับไม่ได้ใส่ แตกต่างกัน
ถ้าใส่pass word จะเป็นรูปตัวการ์ตูน 3 ตัว คงเป็นเพราะว่าต้องการให้รู้ว่าเป็นสมาชิกในเว็บ
ส่วนถ้าไม่ได้ใส่pass word จะเป็นรูปตัวการ์ตูน สีส้มตัวเดียว
.......ขอบคุณ คุณไร้น้ำตาล คุณมาดามมักซีม คุณขุนสันต์ และทุกๆคนที่ได้อ่านแล้วแสดงความคิดเห็น แนะนำ
ติชมครับ |
| โดย : Longปดว [ 19/09/2005, 11:08:51 ] |
|
19
ขอบคุณเช่น เดียวกันครับที่ ตอบ
และ คัด Link มาให้อ่าน ปรกติผมจะอ่านทุก link นะครับที่คัดมา
เรื่องของ "ปิ๊งแวบ" นี่ผมคิดว่า
ทำอย่างไรจึงจะเกิด
"ปิ๊งแวบ" ในทุกปัญหาที่เราเจอ เพราะถ้าทำได้ หรือประยุกต์
ให้เกิดได้จริง น่าจะเกิดประโยชน์ไม่ใช่น้อย
|
| โดย : ไร้น้ำตาล [ 20/09/2005, 12:49:39 ] |
|
20
วิจัย"โรคอัลไซเมอร์" พบเหตุฝันกลางวัน กัดกร่อนความจำ
เมื่อเร็วๆ นี้สำนักข่าวต่างประเทศรอยเตอร์และเอเอฟพี
รายงานถึงผลการวิจัยของนักวิจัยจากสถาบันการแพทย์โฮเวิร์ด ฮิวจ์ส มหาวิทยาลัยวอชิงตัน ในเซนต์หลุยส์
ประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารเจอนัลด์ ออฟ นิวโรไซน์(Journal of Neuroscience) ระบุว่า
ผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์ มีส่วนเกี่ยวพันกับการฝันกลางวัน จนทำให้สมองเสื่อม เพราะถูกกัดกร่อนความคิด
ความทรงจำไปใช้
เรื่องนี้ นายแรนดี้ บัคเนอร์ หนึ่งในทีมศึกษา อธิบายว่า
มีความน่าประหลาดใจระหว่างการเชื่อมความฝันกับการมีอาการโรคสมองเสื่อม โดยปกติระบบความจำของสมอง
ก่อนเป็นอัลไซเมอร์ในช่วงบั้นปลายของชีวิตคน เป็นสิ่งที่เราไม่เคยคิดมาก่อน คนที่เป็นโรคนี้พบว่า
เนื้อสมองปรากฏสิ่งที่เรียกว่า พลัค(plaque) กับเส้นใยประสาทที่พันกัน ที่เรียกว่าแทงเกิล(tangle)
หากเส้นใยประสาทไม่สื่อสาร หรือเกิดเสื่อมสภาพ ส่งผลต่อความจำและการเรียนรู้ รวมไปถึงทักษะด้านภาษาด้วย
โรคอัลไซเมอร์นี้ปัจจุบันยังไม่มีทางรักษาให้หายได้ แต่ป้องกันได้โดยการออกกำลังกาย
การทำกิจกรรมทางสังคมเพื่อส่งเสริมระดับจิตใจ
สำหรับการวิจัยได้ใช้เทคนิคสร้างภาพ 5 แบบ ด้วยวิธีการ positron emission tomography(PET)
เป็นการสร้างภาพโดยใช้การตรวจวัดสารกัมมันตรังสี และการสร้างภาพด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า
ใช้ศึกษากิจกรรมในสมองของอาสาสมัคร 764 คน ครอบคลุมผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์ ผู้ที่ใกล้ภาวะสมองเสื่อม
และหนุ่มสาวในวัย 20 ปี นำภาพการสแกนสมองมาเปรียบเทียบ พบส่วนของสมองที่ใช้ความคิด การฝันกลางวัน
ความทรงจำวัยเด็ก-หนุ่มสาว เป็นส่วนที่พบร่องรอยของโรคอัลไซเมอร์ อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีหลักฐานชัดเจนว่า
การฝันช่วงกลางวันเป็นอันตราย ซึ่งยังต้องรอผลและขยายการศึกษาต่อไปอีก
จากมติชน 9 พฤศจิกายน
แสดงความคิดเห็นได้ที่นี่http://www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01onl07091148&a
mp;day=2005/11/09 |
| โดย : ขุนสันต์ [ 09/11/2005, 06:18:10 ] |
|
21
....ขอบคุณครับ คุณขุนสันต์
ถ้ามีเรื่องราวอะไรดีๆ ก็หามาให้อีกนะครับ ผมชอบ แต่ไม่ค่อยมีเวลาค้นหา เรื่องที่ผมสนใจ เช่น
เรื่องเกี่ยวกับจิตวิทยา, ประสาทวิทยา คุณขุนสันต์หาเรื่องได้ตรงใจผมจริงๆ
|
| โดย : Longปดว [ 11/11/2005, 13:22:56 ] |
|
23
....ผมมีความคิดเห็นกับเรื่อง "เด็กอัจฉริยะอายุยืนยาวกว่าปกติ" ดังนี้
....ประโยคในย่อหน้าแรก "ฮาร์วาร์ดเผยผลวิจัยล่าสุด
พบผู้ที่มีไอคิวสูงเมื่อเยาว์วัยจะมีอายุยืนยาวกว่าคนปกติทั่วไป โดยเฉพาะผู้ที่มีไอคิวเกิน 163
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคนกลุ่มนี้รู้จักจัดระเบียบการดำเนินชีวิตของตัวเอง
โดยเฉพาะด้านสุขภาพได้ดีกว่าคนอื่นๆ นั่นเอง"
----> สำหรับประโยคข้างต้นนี้บอกว่า ผู้ที่มีไอคิวสูง จะมีอายุยืนยาวกว่าคนปกติ เนื่องจากคนอัจฉริยะ
เขารู้จักจัดระเบียบการดำเนินชีวิตของตนเองได้ดีกว่า เปรียบได้กับการทำอะไรก็ตามที่เป็นระบบ ระเบียบ
ไม่ยุ่งเหยิง ข้อความที่ว่ามานี้ ทำให้ผมคิดเชื่อมโยงกับบทความเก่าๆ คือ วิจัย"โรคอัลไซเมอร์"
พบเหตุฝันกลางวัน กัดกร่อนความจำ ซึ่งประเด็นสำคัญในบทความนี้จะพูดเกี่ยวกับ การคิดที่ไม่เป็นระบบ
ระเบียบ จะเกิดผลเสียกับเส้นประสาทในสมองของเรา ทำให้เกิดความเสื่อมขึ้น
ซึ่งความเสื่อมนี้อาจจะเกี่ยวกับโรคอัลไซเมอร์ ซึ่งโรคนี้นอกจากจะทำให้คนที่ป่วยมีอายุสั้นแล้ว
ยังทำให้คนที่แวดล้อมเขา ต้องมีความทุกข์ไปด้วย เช่น พ่อเป็นโรคอัลไซเมอร์ อยู่มาวันหนึ่ง
นั่งกินข้าวอยู่ที่บ้าน แล้วถามแม่ว่า "คุณเป็นใครเหรอ?"
.....เนื้อหาในย่อหน้าที่สอง "เนื่องจากติดตามเฉพาะอาสาสมัครที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย
และส่วนใหญ่เป็นคนขาว แต่ผู้ที่ไอคิวสูงถึง 163 หรือกว่านั้น ไม่มีให้เห็นกันบ่อยนัก
เพราะโดยเฉลี่ยแล้วไอคิวของประชากรทั่วไปจะมีคะแนนอยู่ที่ 100"
-----> จากข้อความข้างต้นทำให้เรารู้ว่า
ปัจจัยที่ทำให้คนเป็นอัจฉริยะส่วนหนึ่งก็คือสภาพแวดล้อมล้อมตัว ของผู้ที่จะเป็นอัจฉริยะ
โดยสภาพแวดล้อมรอบๆตัวเขานั้น จะมีอยู่สองแบบ คือ สภาพแวดล้อมจุลภาค(สภาพแวดล้อมขนาดเล็ก เช่น
ภายในบ้าน) ซึ่งสภาพแวดล้อมจุลภาคที่ว่านี้ ถือว่าเป็นปัจจัยที่สนับสนุนที่สำคัญสำหรับการเป็นอัจฉริยะ
โดยเขาได้อยู่ในครอบครัวที่อบอุ่น มีความรัก ดูแล ห่วงใย และมีฐานะดี คือมีความพร้อมทั้งวัตถุ และจิตใจ
มีอุปกรณ์ส่งเสริมให้เกิดความเป็นอัจฉริยะมากว่า ครอบครัวยากจน
....สำหรับย่อหน้าอีกสามส่วนสุดท้าย ผมจะให้ความคิดเห็นดังนี้
----> ไอคิวสูง ก็มีความสำคัญในแง่ที่ทำให้เรารู้ทัน เราคิดได้ คิดเป็น ซึ่งทำให้เรามองเห็นภาพ
หรือผลกระทบจากการกระทำต่างๆ ของเราที่ได้ทำลงไปว่า ถูก หรือ ผิด ดี/เลว มีเหตุมีผล เป็นต้น
ซึ่งจะทำให้เราสามารถเลือกที่จะกระทำการใดๆ โดยใช้สมองส่วนความคิดมากกว่าสัญชาตญาณ
แล้วก็สามารถที่จะยอมรับการกระทำต่างๆที่เราทำลงไป ได้ด้วย คือ
มีความรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไป และสิ่งที่ว่านี้ ผมเลยคิดโยงกับเรื่องทฤษฎีสมองที่ว่า
เด็กวัยรุ่นที่อายุต่ำกว่า 18 ปี จะมีวุฒิภาวะไม่มากพอที่จะตัดสินใจได้ถูกต้อง และมีจริยธรรม
สำหรับความสามารถที่ว่านี้มีอิทธิพลที่สำคัญคือ สมองคอร์เท็กส่วนหน้า
ซึ่งรับผิดชอบเกี่ยวกับความสามารถระดับสูงของมนุษย์ บางคนเรียกว่า สมองส่วนผู้บริหาร
บทบาทที่เห็นได้ชัดเจน เช่น ทักษะความคิดที่ซับซ้อน(การวิเคราะห์ เป็นต้น) จริยธรรม ความรับผิดชอบ
การตัดสินใจ เป็นต้น
....แม้แต่ คนที่อายุ 18 ปีขึ้นไป ก็ยังมีอารมณ์รุนแรงอยู่บ้าง มีสมองที่พัฒนาตามอายุได้
แต่คุณภาพยังไม่ดีพอ หมายความว่า เราต้องอาศัยประสบการณ์ การคิด ความรู้ เข้าร่วมด้วย
จึงจะเกิดประโยชน์สูงสุด
....ถึงแม้ไอคิว จะมีความสำคัญ ในการเรียนและ การทำงาน แต่การเรียน และทำงาน ให้ประสบความสำเร็จ
ต้องใช้สมองทั้งสองซีกอย่างสมดุลด้วย......ขอบคุณครับ
|
| โดย : Longปดว [ 17/11/2005, 16:09:47 ] |
|
24
....เนื่องจากมีข้อความที่ผิดพลาด หรือยังไม่สมบูรณ์ในความคิดเห็นที่ 23 อยู่ 3 เรื่อง ได้แก่
1. "ปัจจัยที่ทำให้คนเป็นอัจฉริยะส่วนหนึ่งก็คือสภาพแวดล้อมล้อมตัว" แก้ไขเป็น
ปัจจัยที่ทำให้คนเป็นอัจฉริยะส่วนหนึ่งก็คือสภาพแวดล้อมรอบตัว
2."สภาพแวดล้อม มีอยู่สองแบบ" ผมขอเพิ่มเติมข้อมูลดังนี้
....สภาพแวดล้อมมีอยู่ 2 แบบ คือ 1.สภาพแวดล้อมจุลภาค 2.สภาพแวดล้อมมหภาค
-----> สำหรับสภาพแวดล้อมมหภาค เป็นสภาพแวดล้อมที่อยู่รอบตัวเราอีกชั้นหนึ่ง
ถ้าจะเปรียบกับรูปวงกลมแล้ว สภาพแวดล้อมจุลภาค = แกนกลางหรือจุดศูนย์กลางของวงกลม และสภาพแวดล้อมมหภาค =
รัศมีของวงกลมนั้น หรือจุดที่เชื่อมต่อระหว่างแกนกลาง และขอบนอกของวงกลมนั้นเอง
โดยสภาพแวดล้อมแบบมหภาคนี้จะเป็นปัจจัยมวลรวมที่เราไม่สามารถควบคุมได้
ต่างกับสภาพแวดล้อมจุลภาคที่อยู่ในกรอบ ในรั้วอาณาเขตพื้นที่ส่วนตัวของเราเอง
-----> สภาพแวดล้อมมหภาคเปรียบเทียบกับตลาดได้คือ เป็นราคาของตลาด หมายความว่า ราคาของผู้ผลิต
และผู้บริโภคทุกราย ได้พอใจที่จะจ่ายในราคาดุลยภาพนั้น โดยเส้นอุปสงค์ และเส้นอุปทานตัดกัน
หรือเป็นตลาดแบบแข่งขันสมบูรณ์ ซึ่งถ้าเป็นสภาพแวดล้อมจุลภาคก็คือ ตลาดแบบผูกขาด
ซึ่งไม่มีการแข่งขันทางด้านราคา แต่ผู้ผลิตมีบทบาทในการกำหนดราคา
(ที่ว่ามานี้ไม่ใช่เรื่องเศรษฐศาสตร์มหภาคนะครับ แต่ผมได้เอาความหมายของ "จุลภาค" และ
"มหภาค" มาอธิบายโดยเนื้อหาจะอยู่ในเศรษฐศาสตร์จุลภาค)
..... จากข้อความข้างต้นนี้ทำให้เรารู้ว่า สภาพแวดล้อมมหภาคไม่สามารถที่จะควบคุม
หรือกำหนดให้เป็นไปตามที่เราต้องการได้ เราเองต่างหากที่จะต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมนั้น
สภาพแวดล้อมมหภาคมีบทบาทในด้านที่เป็นตัวส่งเสริมเรา และทำร้ายเราด้วย หมายความว่า
ถ้าเราอยู่ในสังคมที่มีวัฒนธรรม หรือความคิดที่เหมือนกับเรา
เราก็สามารถที่จะอยู่ร่วมกับสังคมนั้นได้(ส่งเสริม) ในทางตรงกันข้าม ถ้าหากว่าสังคมนั้นมีแนวคิด
หรือวัฒนธรรมที่แตกต่างจากเรา เราก็ต้องปรับตัวเข้าหาเขา ถ้าหากไม่ปรับตัวเราก็อยู่ในสังคมนั้นไม่ได้
เปรียบได้กับสุภาษิตคือ "เข้าเมืองตาลิ่ว ต้องลิ่วตาตาม"
..... อัจฉริยะบุคคลผู้ที่ได้ถูกจารึกชื่อไว้ ก็ถูกการท้าทายจากสังคมทั้งในด้านการยอมรับ
และไม่ยอมรับในผลงานที่เขาได้สร้างสรรค์เอาไว้ ตัวอย่างเช่น ก่อนหน้าที่จะมีการประดิษฐ์โทรศัพท์
มีนักวิทยาศาสตร์ท่านหนึ่ง เขาได้ค้นพบวิธีการส่งเสียงของมนุษย์ในอยู่ในรูปความถี่ไฟฟ้าได้
แต่การนำเสนอของเขาไม่ประทับใจคนอื่นๆ จึงทำให้การสร้างผลงานหยุดไป
ต่อมาก็มีนักประดิษฐ์กลุ่มหนึ่งได้นำวิธีการของผู้บุกเบิกคนแรก มาปรับปรุงจนสมบูรณ์
แล้วได้เผยแพร่ข่าวการสร้างโทรศัพท์ออกไปจนเกิดการยอมรับอย่างกว้างขวาง
(สำหรับชื่อของนักประดิษฐ์โทรศัพท์ ผมจำไม่ได้ครับ ผมดูจากรายการทีวีแค่รอบเดียว)
3. "ถึงแม้ไอคิว จะมีความสำคัญ ในการเรียนและ การทำงาน แต่การเรียน และทำงาน ให้ประสบความสำเร็จ
ต้องใช้สมองทั้งสองซีกอย่างสมดุลด้วย" ให้เข้าใจว่า สมองซีกซ้าย = ไอคิว (IQ), สมองซีกขวา = อีคิว
(EQ) ซึ่งความฉลาดทั้งสองตัวนี้เป็นปัจจัยหลักที่เกื้อหนุนซึ่งกันและกัน คือ คนเราต้องเก่งงาน
และเก่งคนด้วย จึงจะประสบความสำเร็จในชีวิต
..... (ท่านใดมีข้อมูลเพิ่มเติมกรุณาเสนอความคิดเห็นด้วยนะครับ)
|
| โดย : Longปดว [ 18/11/2005, 15:35:45 ] |
|
25
....สำหรับความคิดเห็นที่ : 16 ผมขอเพิ่มเติมข้อมูลดังนี้
.....ผมแบ่งข้อมูลได้เป็นสามประเภท ได้แก่ 1.ข้อมูลเชิงปริมาณ 2.ข้อมูลตรรกะ 3.ข้อมูลเชิงคุณภาพ
..... 1. ข้อมูลเชิงปริมาณ จะเน้นทางด้านตัวเลขเป็นส่วนประกอบหลัก แล้วอาศัยกระบวนการคิดแบบคณิตศาสตร์
โดยมีตัวแบบทางคณิตศาสตร์ที่ใช้แทนระบบของปัญหา เช่น โปรแกรมเชิงเส้น เป็นต้น
โดยโปรแกรมเชิงเส้นที่ว่านี้ จะทำการแปลงโจทย์หรือปัญหา โดยทำให้อยู่ในรูปสมการ หรืออสมการ
แล้วทำการหาค่าที่ดีที่สุด "ต่ำสุด/สูงสุด" โปรแกรมเชิงเส้นที่เราคุ้นเคยในชั้นมัธยมปลาย
ก็คือ โปรแกรมเชิงเส้นที่อาศัยกราฟเพื่อแก้ปัญหา หรือเป็นโปรแกรมเชิงเส้น 2 ตัวแปร(x1, x2)
ส่วนการแก้ปัญหาโปรแกรมเชิงเส้นด้วยวิธีซิมเพลก จะมีความซับซ้อนมากกว่าแบบกราฟ
และสามารถใช้ตัวแปรได้มากกว่า 2 ตัวแปรขึ้นไป
..... 2. ข้อมูลเชิงตรรกะ เป็นข้อมูลที่ได้จากการวิเคราะห์ตามหลักเหตุผล(ตรรกะ)
โดยข้อมูลที่ได้นี้จะไม่มีการนำความคิดเห็น หรือความรู้สึกนึกคิด เข้าร่วมพิจารณาด้วย
ตัวอย่างเช่น คนไทยทุกคนเป็นมนุษย์ อัลเบิร์ตไอน์สไตล์เป็นมนุษย์ ดังนั้น อัลเบิร์ตไอน์สไตล์ก็เป็นคนไทย
ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลย เพราะที่จริงแล้ว ไอน์สไตล์เป็นชาวยิว ในประเทศเยอรมนี สำหรับตัวอย่างที่ว่านี้
ใช้วิธีการทางตรรกะ โดยตรรกะนี้อยู่ในส่วนของกระบวนการคิด ก่อนที่จะไปถึงข้อสรุป
ดังนั้นข้อสรุปที่ได้จากตรรกะแท้ๆ ก็ไม่ใช่ข้อสรุปที่สมเหตุสมผล หรือมีคุณภาพเสมอไป
..... 3. ข้อมูลเชิงคุณภาพ เป็นข้อมูลที่มีการนำความคิดเห็น ความคิด ความรู้สึก
อย่างมีวิจารณญาณเข้าร่วมด้วย ซึ่งข้อมูลที่ได้นี้จะเป็นไปในหลักที่ควรจะเป็น เช่น
การปรับขึ้นของราคาน้ำมัน จะทำให้ค่าขนส่งเพิ่มขึ้นหรือไม่ แล้วสินค้าอื่นๆ จะปรับตัวตามหรือไม่
เป็นต้น
.....ในความเป็นจริง เราต้องใช้ข้อมูลทั้งสามประเภท มาประกอบการพิจารณาเรื่องต่างๆ ด้วย
จึงจะเกิดประโยชน์สูงสุด
.....สำหรับเรื่อง "ปิ๊งแวบ" หรือ "วาบความคิด" หรือ "ญาณทรรศนะ"
เป็นข้อมูลสุดท้ายที่ได้จากการบ่มเพาะความคิดในระดับจิตสำนึก โดย "ปิ๊งแวบ"
นี้จะผุดออกมาจากจิตใต้สำนึกในยามที่จิตสำนึกสงบ และผ่อนคลาย มันเป็นความคิดสร้างสรรค์
หรือการมองปัญหาในมุมมองใหม่ โดยหลุดออกจากความคิดเดิมๆ ทำให้เกิดผลงานใหม่ๆ
หรือการแก้ปัญหาที่เยี่ยมยอด
ตัวอย่างเช่น อองรี ปวงกาเร นักคณิตศาสตร์ชาวฝรั่งเศส เขาสามารถแก้โจทย์พีชคณิตได้
ขณะที่กำลังกระโดดขึ้นรถเมล์(ปิ๊งแวบ) โดยก่อนหน้านั้นเขาใช้เวลา 15 วัน อย่างเคร่งเครียดในห้องทำงาน
เพื่อแก้โจทย์เรขาคณิต (ซึ่งเป็นขั้นการบ่มเพาะความคิด) เป็นต้น
|
| โดย : Longปดว [ 18/11/2005, 15:37:15 ] |
|
26
โลกและชีวิต
ความทุกข์ของคนเก่ง
ผู้เขียนได้ดูหนังเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับการผจญภัยของหญิงชายกลุ่มหนึ่ง ที่ลงไปสำรวจถ้ำใต้น้ำ
ได้ผจญภัยกับอุปสรรคหลากหลายรวมทั้งสัตว์โบราณที่ดุร้าย
หนังสนุก...ปนสยอง
ผู้คนในกลุ่มนั้นเป็นคนเก่งทุกคน เมื่อมาอยู่รวมกันมักจะถกเถียง ไม่เชื่อกัน แบ่งพวก
เวลาเกิดปัญหาวิกฤติไม่เห็นมีใคร "ปลอบ" ใครได้เลย มีแต่แสดงความคิดเห็น ถกเถียง ก้าวร้าว
และแบ่งแยก
นั่นคือลักษณะของ "คนเก่ง" ส่วนใหญ่
คนเก่งอยากเป็น Hero กันทั้งนั้น อยากแสดงความเก่งให้เห็นประจักษ์โดดเด่น อยากเป็นผู้อยู่รอดคนเดียว
เป็นผู้ชนะเสมอ ยอมรับความเก่งกว่าหรือเก่งเท่ากันของคนอื่นได้ยาก
จึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งเหล่านั้น
คนเก่งจึงปลอบคนไม่ค่อยเป็น เพราะมักเห็นคนที่ท้อถอยหรืออ่อนแอเป็นคนที่ด้อยคุณภาพ
เขาจะไปสนใจคนที่เก่งพอๆ กันหรือเก่งกว่า เพื่อการเอาชนะ หรือเพื่อความ"มัน...สะใจ"
เมื่อได้ประลองยุทธ์ด้วย
ทุกวันนี้เราจะเห็นคนเก่งที่มีลักษณะดังกล่าวได้มาก ทั้งในแวดวงการเมือง ธุรกิจ และสังคม
คนเก่งที่อยากเป็นฮีโร่ จึงมักเป็นนักผจญภัยที่โดดเดี่ยว ในจิตใจมักจะอ้างว้าง ว้าเหว่
ในชีวิตจิตแพทย์ของผมได้พบผู้นำที่เก่ง แกร่ง เข้าข่ายคนเก่งที่เป็นฮีโร่มาปรึกษาเรื่องความทุกข์หลายคน
เขามักบอกว่าเหงา หรือว้าเหว่มาก มีลักษณะ "บ้างาน" มุ่งหวังผลสำเร็จ
จนแทบไม่มีเวลาให้ตัวเองได้สัมผัสความสุนทรีย์ ความรัก หรือมิตรภาพที่แท้จริง
มักขาดมิตรแท้ จะมีแต่คนห้อมล้อมเพื่อหวังผลประโยชน์
ความทุกข์มักเกิดขึ้นเมื่อเห็นคนอื่นเก่งกว่า สำเร็จมากกว่า ทำให้เขาจะรู้สึกด้อยความสามารถลง
ความทุกข์จะมีมากกว่าคนธรรมดาที่ได้รับผลลัพธ์เช่นเดียวกัน
เพราะคนเก่งจะมีความหลงรักตัวเองขั้นทุติยภูมิ (Secondary Narcissism) ด้วย
เวลาทุกข์และผิดหวังจึงมีความเจ็บปวดจากการหลงตัวเองมากกว่าคนอื่น (Narcissistic Mortification)
หลายคนป่วยด้วยการ "จิต-สรีระแปรปรวน"
คือมีความเครียดทางจิตแต่แสดงอาการป่วยทางฝ่ายกายในหลายๆ ระบบ เช่น ปวดหัว ไมเกรน ปวดท้อง หัวใจเต้นเร็ว
หายใจไม่ทัน อ่อนเพลีย กามตายด้าน ฯลฯ
เราจึงเห็นคนเก่งที่โดดเดี่ยว และก้าวร้าวกับตัวเองและคนอื่น รวมทั้งเป็นโรคจิต-สรีระแปรปรวน มากขึ้น
ศ.ดร.นพ.วิทยา นาควัชระ (จิตแพทย์)
จากแนวหน้า 7 กุมภาพันธ์ เป็นคอลัมน์ที่ดีของแนวหน้าอันหนึ่ง
เก็บไว้เตือนสติกันครับ ขอบคุณ คุณLongปดวที่ช่วยออกความเห็นครับ
|
| โดย : ขุนสันต์ [ 07/02/2006, 21:35:22 ] |
|
28
อัจฉริยะ/ ชิต เหล่าวัฒนา
http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9490000106997&Keyword=%aa%d4%b5
ส่วนอันนี้จากข่าวสด 23 สิงหาคม 2549
เอเอฟพีรายงานวันที่ 22 ส.ค.ว่า ดร.กริกอรี่ เพเรลแมน หรือ "กริชา"
อัจฉริยะทางคณิตศาสตร์ชาวรัสเซียวัย 40 ปี ปฏิเสธที่รับเหรียญฟีลส์เมดัลพร้อมเงินรางวัล 1 ล้านเหรียญ
หรือราว 40 ล้านบาท ซึ่งเป็นรางวัลสูงสุดด้านคณิตศาสตร์ระดับโลกเทียบเท่าโนเบล
จากสมัชชาคณิตศาสตร์นานาชาติที่กรุงมาดริดประเทศสเปน
ซึ่งมอบให้ดร.เพเรลแมนในผลงานการแก้โจทย์ทางคณิตศาสตร์ที่ไม่มีผู้ได้แก้ได้มากว่าร้อยปี
ด้านนักวิชาการที่เคยทำงานร่วมกับดร.เพเรลแมนกล่าวว่า อัจฉริยะรายนี้เป็นคนสุภาพ ไม่ค่อยพูด
ไม่ต้องการมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักระดับโลก โดยเมื่อเดือนมกราคม
เพิ่งลาออกจากสถาบันคณิตศาสตร์สเตคอฟในนครเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กไปโดยไม่ให้เหตุผล
อาจเป็นเพราะต้องการมีอิสระในการวิจัยของตนเอง
นายเพเรลแมนเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านทอพอโลจีหรือศาสตร์ด้านรูปร่างหาคำตอบเรื่องธรรมชาติของอวกาศที่มีมิติซั
บซ้อนได้หลังจากไม่มีผู้ใดแก้ได้นานกว่าร้อยปี โดยตีพิมพ์บนหน้ากระดาษ 2 แผ่นทางอินเตอร์เน็ตในปี 2545
โดยไม่เคยนำผลงานไขปริศนาฉบับเต็มออกมาตีพิมพ์ แต่นักคณิตศาสตร์อื่นๆ
ลงความเห็นเป็นเอกฉันท์เป็นคำตอบที่ถูกต้อง
โดยก่อนหน้านี้ดร.เพเรลแมนปฏิเสธที่จะรับรางวัลและเงินรางวัลมาหลายงานแล้ว ไม่ว่าเงิน 1
ล้านดอลลาร์จากสถาบันวิจัยเอกชนในอเมริกา รางวัลจากที่ประชุมสภาคณิตศาสตร์ยุโรปในปี 2539
หน้า 7
(มีลงในบางกอกโพสต์ อีกเล่มครับ) |
| โดย : ขุนสันต์ [ 24/08/2006, 08:24:00 ] |
|
29
ผมอ่านกระทู้นี้แล้วครับ เกิดความสงสัยเกี่ยวกับตัวผมเองในวัยเด็ก
ตอนก่อนจะเข้าอนุบาล ดังนี้
คือ สมัยผมเข้าเรียน ผมพยายามคิดว่าทำไมเลข 1+2 = 3
ทำไม 2+2 = 4 คือ ครูที่โรงเรียน อธิบายผมว่า เลข 1 2 3 4 มันเรียงกันอยู่ แต่ในตอนนั้น ผมไม่คิดว่า
เป็นเหตุผลที่ถูกต้อง ผมไม่เชื่อครูที่สอน ผมกลับพยายามนั่งคิดหาสาเหตุให้ได้ และคิดว่าต้อง
มีสูตรสำเร็จ ที่เราไม่ต้องนั่งจำว่า เลข 2 ต้องตามด้วยเลข 1 ผลก็คือ สอบได้เกือบที่โหล่
ของห้องอยู่หลายเทอม
มาตอนนี้ ผมก็เลยสงสัยตัวเองว่า ทำไมตัวผมในตอนนั้นถึงคิดอย่างนั้น คุณ Longปดว กับ คุณ
ขุนสันต์ ช่วย
ให้คำตอบทีน่ะครับ
|
| โดย : เทวดาจร [ 24/08/2006, 13:01:08 ] |
|
30
คิดครบแบบ whole brain จากเกรุงเทพธุรกิจ 12 กันยายน 2549
การวิจัยใหม่ๆ ทางสมองด้วยเทคโนโลยีที่ก้าวรุด บอกเราว่า ความเชื่อที่ว่าเซลล์ประสาทจะเสื่อมไปเรื่อยๆ
ตามอายุ จริงๆ แล้วเราสามารถหยุดมันได้โดยกระตุ้นการออกกำลังสมองโดยไม่ปล่อยปละละเลย .........
สมองก็เช่นเดียวกับร่างกาย ต้องการออกกำลังให้แข็งแรงทุกส่วนทุกด้าน
การกระตุ้นสมองเป็นประจำเป็นการรักษาการเชื่อมต่อของเซลล์สมอง ทำให้มันอยู่กับเราได้นานๆ
และทำให้เป็นความจำ เพราะสมองคนเราทำหน้าที่สำคัญในการสร้างแบบฉบับ (pattern)
เพื่อใช้ในการตอบสนองครั้งต่อไป
นิสัยของคนเราเป็นผลมาจากการที่เราทำอะไรซ้ำๆ จนเซลล์ประสาทเชื่อมต่อเป็นเส้นทางประสาท (neural pathway)
ที่มีประสิทธิภาพ ทำให้เราทำสิ่งนั้นได้โดยอัตโนมัติ ไม่ต้องใช้ความพยายาม
ฉะนั้นถ้าส่วนใดของสมองไม่ได้รับการกระตุ้น การเชื่อมของเซลล์ประสาทก็จะเสื่อมหายไป
และเซลล์สมองก็จะถูกกำจัดไป ............
อ่านทั้งหมดได้ที่http://www.bangkokbiznews.com/2006/09/12/w006_136199.php?news_id=136199
|
| โดย : ขุนสันต์ [ 29/09/2006, 09:12:22 ] |
|
31
ขอบคุณขุนสันต์เช่นกันครับ 
ผมไม่ได้มาที่เว็บนี้นานแล้ว ยินดีที่มีคนสนใจบทความของครับ |
| โดย : Longปดว [ 15/10/2006, 14:09:43 ] |
|
32
.....ผมขอแสดงความคิดเห็นกับ ความคิดเห็นที่ : 26 เรื่องโลกและชีวิต
..... ชีวิตบนโลกใบนี้มีหลากหลายสายพันธุ์ ต่างพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน
และยังต้องมีการแก่งแย่งชิงดีกัน มันเป็นธรรมดาของธรรมชาติ แต่มนุษย์เราได้รู้และเข้าใจพฤติกรรมต่างๆ
ทั้งของเผ่าพันธุ์ของตน และสรรพชีวิตบนโลก ชีวิตมีความแตกต่างกัน ผสมผสานกันในโลก
ถ้าหากว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันมีแต่ความเหมือนก็ไม่ทำให้เกิดความสมดุล
แต่ไม่ใช่เรื่องตาชั่งที่มีของเหมือนกันน้ำหนักเท่ากันวางทั้งสองข้าง
แต่เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องมีคนเก่ง และคนไม่เก่งอยู่รวมกัน เหมือนกับในป่ามีเสือ และวัว มีพืช
ก็มีสัตว์ที่กินพืช มีสัตว์กินพืช ก็ต้องมีสัตว์กินเนื้อ
.....แต่ถ้ามีคนประเภทเดียวกันอยู่ในที่เดียวกัน ก็เกิดความขัดแย้งกันขึ้นได้ เหมือนขั้วบวก
กับขั้วบวกที่ผลักกัน แต่ถ้ามีคนที่ก้าวร้าว อยู่กับคนที่อ่อนโยน
ครั้งแรกคนก้าวร้าวอาจเห็นคนอ่อนแอเป็นคนที่น่าเบื่อ และสมควรที่จะโดนแกล้ง แต่ถ้าเขาเข้าใจกัน
เขาทั้งสองจะอยู่ด้วยกันได้ พึงพากันได้ เช่น ตอนมีปัญหาให้คนก้าวร้าวช่วย ตอนมีความทุกให้คนอ่อนโยนช่วย
เป็นต้น ผมเชื่ออย่างนี้ ไม่รู้ว่าคนอื่นเขามีความคิดเห็นอย่างไร ช่วยบอกผมด้วยนะ
เรามาแลกเปลี่ยนความคิดกันได้
.....คนเก่งที่หยิ่งในความสามารถของตน เห็นคนที่อ่อนกว่าตนเป็นคนที่ไม่มีคุณภาพ และดูถูกเขา
คนเก่งอย่างนี้ยังไม่เก่งจริง คือว่าไม่เก่งคน หรือมีมนุษยสัมพันธ์
คนเก่งแบบนี้จะทำให้คนที่แวดล้อมเขารังเกียจ และเริ่มตีตัวออกหาก
แล้วในที่สุดคนเก่งก็กลายเป็นคนที่โดดเดี่ยวที่ไม่มีใครคบ ไม่มีใครรัก มันเป็นผลลัพธ์ในระยะยาว
.....คนเราไม่จำเป็นต้องเก่ง ก็สามารถอยู่ร่วมกับคนอื่นได้ และมีอายุที่ยืนยาว
เราไม่จำเป็นต้องเก่งที่สุด แต่เราควรทำสิ่งที่เรารักให้ดีที่สุด และเคารพในความสามารถของผู้อื่นด้วย
ไม่ควรดูถูกเขา เพราะเราเกิดมาในสภาพแวดล้อมต่างกัน คนละพ่อคนละแม่ เขาจะเก่งเท่าเราไหม
มันไม่สำคัญเท่ากับว่าเราจะอยู่ด้วยกับเขาได้หรือเปล่า คนเก่งที่โดดเดี่ยว เป็นคนที่โลกลืมก็มีมาก
แต่คนที่ทั้งเก่งคน เก่งงาน ก็มีเช่นกัน...........เราควรรักกันดีกว่า |
| โดย : Longปดว [ 15/10/2006, 21:35:41 ] |
|
33
.....ตอบคุณเทวดาจร ครับ
.....ความสงสัยเป็นพฤติกรรมธรรมดาของเด็ก เพราะทำให้เขาได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ
แต่เราอาจจะติดกับข้อสงสัยบางอย่างที่ยังค้างคาใจ และเราไม่มีใครให้คำตอบ เราต้องทดลองเองในบางครั้ง
ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เราได้เรียนรู้ได้มากขึ้นลึกซึ้งขึ้น ครับ
....ที่ว่าครูสอน เลข 1 2 3 4 ... มันเรียงกันอยู่ยังเป็นคำอธิบายที่ไม่ดีพอ
เพราะเด็กยังไม่เข้าใจว่าเลขนี้มันแทนอะไร ผมว่าครูที่สอนตอนนั้น เขาน่าจะบอกว่า "หนึ่ง เท่ากับ
ลูกแก้วหนึ่งลูก สอง เท่ากับ ลูกแก้วสองลูก ฯลฯ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แทนด้วยเลขตัวนั้นตัวนี้
คือว่าพยายามทำให้เด็กเขาเห็นภาพที่ชัดเจน โดยเอาตัวอย่างจริง สัมผัสได้ยิ่งดี
เพราะการเรียนรู้ไม่ได้เกิดขึ้นจากข้อมูลที่ผ่านประสาทสัมผัสทางใดทางหนึ่งเพียงอย่างเดียว
การเรียนรู้ต้องอาศัยข้อมูลที่ผ่านประสาทสัมผัสทั้ง 5 เช่น รูป(ตา), รส(ปุ่มรับรสในลิ้น), กลิ่น
(อวัยวะรับสัมผัสในจมูก), สัมผัส(เซลล์ประสาทในผิวหนัง) และเสียง(อวัยวะในหู)
สมองเราต้องการข้อมูลที่ผ่านประสาทสัมผัสทั้งห้า ซึ่งเป็นข้อมูลที่สมบูรณ์ที่สุด
เพื่อทำให้เซลล์ประสาทสร้างต้นแบบ หรือต้นฉบับความคิด (pattern) ที่เป็นข้อมูลพื้นฐาน
เพราะถ้าเรามีข้อมูลพื้นฐานก็จะทำให้เราคิดเป็นทำเป็นนั้นเอง เหมือนกับเราการเล่น เกมกระดานต่างๆ
ต้องมีวิธีการเล่นในสมอง ต้องมีกลยุทธ์ เทคนิคการเล่นก่อน จึงจะเกิดความคิดที่เป็นระบบ
โดยไม่ต้องลองผิดลองถูกเรื่อยไป
......ใครมีความคิดเห็นเพิ่มเติม เชิญได้ครับ |
| โดย : Longปดว [ 15/10/2006, 22:11:32 ] |
|
34
......จาก ความคิดเห็นที่ : 30 ผมมีวิธีที่ง่ายกว่าการพัฒนาสมองด้วยความคิดครับ
วิธีนั้นก็คือการออกกำลังร่างกายนั่นเอง
......"ร่างกายแข็งแรง สมองแจ่มใส" เป็นคำพูดที่เป็นความจริง ผมเคยประสบกับตัวเอง ทุกคนก็เคย
ไม่ต้องอธิบายมาก เช่น เราเป็นไข้ไม่สบาย ความคิดในตอนนั้นก็ไม่ดีเท่ากับตอนปกติ เป็นต้น
......ถ้าจะเปรียบร่างกายให้เป็นรถยนต์ คนขับรถคือสมอง ถ้าจะขับรถให้เร็ว และปลอดภัย
ต้องดูแลรักษาเครื่องยนต์ และอุปกรณ์ในรถให้อยู่ในสภาพดีอยู่เสมอ ถ้ารถยนต์อยู่ในสภาพดี(ร่างกายแข็งแรง)
คนขับรถ(สมอง)ก็สามารถขับรถได้เร็วและปลอดภัยมากขึ้น
......งานวิจัยบอกว่า การออกกำลังกายที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของสมอง ได้แก่
1.การออกกำลังการแบบแอโรบิก(การออกกำลังที่ใช้ออกซิเจน) เช่น วิ่ง, ปั่นจักรยาน, เต้น, ฯลฯ และ 2.
การออกกำลังด้วยการยกน้ำหนัก (ยกเวท) การออกกำลังไม่เพียงแต่ดีต่อสมองเท่านั้น
แต่ยังดีต่อร่างกายและระบบโดยรวมด้วย เช่น ระบบทางเดินหายใจ ความดันโลหิต เป็นต้น
และการออกกำลังกายยังช่วยป้องกันโรคต่างๆ เช่น โรคความดันโลหิตสูง, โรคหัวใจ, โรคอ้วน ฯลฯ
.....อย่าลืมออกกำลังกายทั้งสมอง และร่างกายด้วยนะครับ |
| โดย : Longปดว [ 15/10/2006, 22:34:20 ] |
|
35
โลกและชีวิต
คนไอคิวสูง อีโก้สูง คือความขาดทุนของสังคม
ครอบครัวนี้ได้ชื่อว่าเป็นครอบครัวคนเก่ง
พ่อเรียนจบปริญญาตรี สมองดี ทำงานเก่ง มีฐานะการเงินและสังคมดี
มีลูกเรียนจบระดับปริญญาเอก 2 คน ระดับปริญญาโทอีก 2 คน
ใครๆ ก็ชื่นชมว่าบ้านนี้เลี้ยงลูกได้เก่ง ลูกเรียนดี สมองดี เป็นกำลังของประเทศและสังคมได้ดี
แต่ปรากฎว่าความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในครอบครัวไม่ดีเลย
พ่อทะเลาะรุนแรงกับลูกชายที่จบด๊อกเตอร์คนโตแทบจะฆ่ากันตาย
พี่น้องทะเลาะกัน ไม่ยอมออมชอมกัน จนต้องแบ่งเป็นสองฝ่าย .........
อ่านต่อได้ที่(แนวหน้าจะเก็บไว้แค่ 7 วัน)
http://www.naewna.com/news.asp?ID=37397#news |
| โดย : ขุนสันต์ [ 29/11/2006, 12:31:43 ] |
|
37
................อีกตัวอย่างหนึ่งคือ Richard Wetherill นักหมากรุกที่เชี่ยวชาญ
สามารถอ่านเกมการเล่นว่าจะขยับหมากไหน ไม่เพียง 1 หรือ 2 ชั้น แต่คิดเผื่อไว้ถึง 8 ขั้น
เมื่อเขาเริ่มสังเกตว่าตัวเองเริ่มคิดช้าลง สมองไม่โลดแล่นเท่าเดิม เพราะคิดได้เพียง 5 ขั้น
เขาจึงเริ่มให้แพทย์สมองตรวจและวินิจฉัยว่ามีอะไรผิดปกติ แพทย์ตรวจอย่างไรก็ไม่พบโรคสมองเสื่อมประเภทใดๆ
จนในที่สุดเขาเสียชีวิตในเวลา 2 ปีต่อมา เมื่อแพทย์ทำการชันสูตร จึงพบว่าเขาเป็นโรคอัลไซเมอร์ขั้นรุนแรง
แต่ร่างกายและพฤติกรรมไม่แสดงอาการใดๆ ยกเว้นความสามารถในการเล่นหมากรุกที่ลดลง
หากบุคคลธรรมดาที่ไม่ได้มีวิถีการดำรงชีวิตที่ต้องคิด ต้องแก้โจทย์ท้าทายเสมอแบบนักหมากรุกคนนี้
เป็นโรคในขั้นเดียวกับเขา มีสิทธิที่จะมีอาการหนักจนไม่สามารถจำใครๆ
ได้และดำรงชีวิตแบบปกติไม่ได้ไปนานแล้ว......................
จาก คอลัมน์ เสริมสุขภาพสมอง กรุงเทพธุรกิจรายสัปดาห์
อ่านทั้งคอลัมน์ได้ที่http://www.bangkokbizweek.com/20080102/bschool/index.php?news=column_25444351.h
tml |
| โดย : ขุนสันต์ [ 14/01/2008, 08:28:11 ] |
|
39
ก็อปมาให้อ่าน อุทยานชำระใจ
เป็นหนังสือเกี่ยวกับ "เซ็น" อีกเล่มที่น่าสนใจและได้รับการกล่าวขวัญถึงมากมายในรอบหลายปี
"พานไถเฉิง" ผู้เขียน เป็นนักพูดด้านจิตวิญญาณที่มีชื่อเสียงของไต้หวัน
ศึกษาปรัชญาเซ็นมาอย่างลึกซึ้ง เรื่องสั้นๆ ในหนังสือเล่มนี้มาจากคอลัมน์ "อุทยานชำระใจ"
ที่เขาเขียนลงในนิตยสารหมากล้อมฉบับหนึ่ง
หลังจัดพิมพ์รวมเล่มก็กลายเป็นหนังสือขายดีติดอันดับในไต้หวัน ฉบับภาษาไทยจัดพิมพ์โดยสร้างสรรค์บุ๊ก
"น.นพรัตน์" แปล
พานไถเฉิง ชื่นชอบการเล่นหมากล้อมหรือโกะเป็นชีวิตจิตใจ เขาเห็นว่าการเล่นหมากล้อม สามารถยกระดับแนวคิด
ชำระล้างจิตวิญญาณของตัวเอง
นอกจากนั้นหมากล้อมยังสะท้อนถึงปรัชญาของการต่อสู้ชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริงอีกด้วย
เหตุใดเรื่องในเชิงปรัชญาเช่นนี้จึงมาปรากฏในนิตยสารหมากล้อม
ก่อศักดิ์ ไชยรัศมีศักดิ์ ซีอีโอผู้ใหลหลงในเกมโกะ ให้เหตุผลว่า เกมหมากล้อมมีลักษณะเฉพาะตัว
ไม่เหมือนหมากกระดานชนิดอื่น หมากล้อมไม่เน้นการเข่นฆ่าทำลายล้าง
แต่แสวงหาการอยู่ร่วมโดยสันติและกลมกลืน ผู้ที่เข้าใจศาสตร์หมากล้อมอย่างลึกซึ้ง
จึงมักจะสนใจศึกษาศาสนาและปรัชญา ทำให้มีมุมมองต่อโลกและชีวิตแตกต่างจากคนทั่วไป
นิทานเซ็นสั้นๆ เกือบ 100 เรื่องในเล่มนี้ พานไถเฉิงสะท้อนแง่มุมต่างๆ ในชีวิตประจำวันไว้รอบด้าน
แต่ละเรื่องแฝงไว้ด้วยปรัชญาเซ็นที่ต้องฉุกคิดไปด้วย
ปรัชญาของพานไถเฉิงเสมือนเครื่องชำระล้างพันธนาการ อคติทั้งมวลที่เกาะกุมจิตใจมนุษย์
เพื่อให้ทุกคนพบหนทางแห่งความสุขที่แท้ของชีวิต
ทว่า มนุษย์จะพบความสุขที่แท้จริงได้จำต้องปลดเปลื้องพันธนาการและสิ่งรกรุงรังในชีวิตออกให้สิ้น
แต่สิ่งที่ต้องถนอมไว้ก็คือ "ความฝัน" ชีวิตจึงจะดำรงอยู่ได้ด้วย "ความหวัง"
นิทานเรื่องหนึ่งของญี่ปุ่นมีอยู่ว่า เด็กเล็กสองคนไปเที่ยวทะเล
หลังวิ่งเล่นจนเหนื่อยหอบก็พากันนอนหลับบนหาดทรายนั่นเอง
เด็กคนหนึ่งฝันเห็นหีบทองคำซ่อนอยู่ใต้รากของดอกชาขาวบนเกาะในสวนของเศรษฐีผู้หนึ่ง
เด็กอีกคนรู้เรื่องขอซื้อความฝันนั้นต่อ และดั้นด้นสู่เกาะในฝันนั้น
ผ่านความยากลำบากนานัปการกระทั่งถึงจุดหมายก็พบว่า ทุกอย่างเป็นไปตามความฝันจริงๆ
เด็กน้อยสมัครเป็นคนรับใช้เศรษฐี ขุดพรวนดินต้นดอกชาอย่างมิรู้เหนื่อย
เศรษฐีเห็นความขยันก็ให้ความเมตตายิ่งขึ้น วันหนึ่งเขาขุดผ่านรากเดิมของดอกชาขาว
กระทั่งพบหีบทองคำเข้าจริงๆ
ในที่สุดเด็กน้อยก็คืนกลับยังบ้านเกิด กลายเป็นคนมั่งคั่ง ขณะที่เด็กน้อยผู้ขายความฝันให้
ยังฝันแล้วฝันเล่า แต่ไม่เคยทำความฝันให้เป็นจริง จึงยังเป็นคนยากจนอยู่ร่ำไป
พานไถเฉิง สรุปนิทานเรื่องนี้ว่า แม้ว่าความฝันไกลลิบลับ เกินกว่าที่จะเอื้อมมือไขว่คว้า
แต่ขอเพียงยึดมั่นอย่างแน่วแน่ สักวันหนึ่งจะกลายเป็นจริง
"คนยิ่งใหญ่ด้วยความฝัน ชีวิตที่ไร้ซึ่งความฝัน เป็นชีวิตเหี่ยวเฉาไร้รสชาติที่สุด"
หน้า 28 |
| โดย : ซึซึอิ [ 17/01/2008, 09:10:33 ] |
|
40
...........ในปี 1992 แกรี่ คาสปารอฟ แชมป์โลกหมากรุกสากล
เคยดูหมิ่นศักยภาพของคอมพิวเตอร์ในการเล่นเกมหมากรุก เพียงห้าปีต่อมา
จากการทวีคูณของศักยภาพคอมพิวเตอร์ก็สามารถสยบคาสปารอฟลงได้ ..................
จาก คอลัมน์ สู่จุดเปลี่ยนเหนือจินตนาการ
โดย รอฮีม ปรามาท
ประชาชาติธุรกิจ 27 ตุลาคม 2551
|
| โดย : ขุนสันต์ [ 27/10/2008, 22:03:10 ] |
|
| |
| |
E-mail: webmaster@thaibg.com |
Copyright 2002-2024@www.ThaiBG.com (Thailand), All Rights Reserved |
|
|
| |
|
