รีวิว: Chess - University of Cambridge - รวมข่าวสารเพื่อวงการหมากกระดานไทย

ถ้อยคำสงครามเย็นเขย่าเวที ADC

การผลิต ‘หมากรุก’ ของเฮย์ลีย์ แคนแฮม อยู่ในคำพูดของเพื่อนฉันว่า ด้วยการแสดงเสียงร้องอันทรงพลังและการแสดงบนเวทีที่มีไดนามิก จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่บัตรเข้าชมการแสดง CUMTS นี้ในสัปดาห์นี้ใกล้จะหมดแล้ว

(เครดิตรูปภาพ: พอล แอชลีย์)

‘หมากรุก’ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการแข่งขันหมากรุกระดับนานาชาติที่ขับเคลื่อนด้วยการเมือง ด้านหนึ่งเป็นชาวอเมริกัน เฟรดดี้ ทรัมป์เปอร์ (เบน มัลลีย์) และอีกด้านหนึ่งคือ อนาโตลี เซอร์กีฟสกีชาวรัสเซีย (จู๊ด แอชครอฟต์) นอกกระดานหมากรุก พวกเขายังต่อสู้เพื่อฮังการี ฟลอเรนซ์ วาสซี (นีฟ เคนเนดี้) ผู้บริหารคนหนึ่งและตกหลุมรักอีกฝ่ายหนึ่ง

แต่ประเด็นคือมันไม่ใช่ จริงๆ แล้ว เกี่ยวกับหมากรุก ก็ใช่ แต่มันไม่ใช่ ‘หมากรุก’ เป็นการเปรียบเทียบเชิงเสียดสีสำหรับเหตุการณ์ในสงครามเย็น แทนที่จะเป็นภูมิศาสตร์การเมืองที่ตึงเครียด เราได้รับการแข่งขันหมากรุก ซึ่งได้รับการสนับสนุนโดยภูมิรัฐศาสตร์ที่ตึงเครียด สิ่งนี้ค่อนข้างอธิบายได้ว่าทำไมทุกคนถึงแสดงละครเกี่ยวกับหมากรุกอย่างมาก (และทำไมละครเพลงถึงแตกแยกอย่างน่าอับอาย)

นักแสดงนำพล็อตเรื่องที่ซับซ้อนซึ่งเป็นที่ยอมรับมาสู่ชีวิต ตัวละครหลักทั้งสามฉายแววในบทบาทของพวกเขา พร้อมสร้างความตึงเครียดมากมายตลอดทั้งเรื่อง เป็นการง่ายที่จะสัมผัสถึงการต่อสู้ของ Trumper และยังไม่เห็นอกเห็นใจคู่ต่อสู้ของเขา Sergievsky

ในขณะเดียวกัน Florence Vassy ก็มีเสน่ห์อย่างแท้จริง ทุกคนในห้องนั้นในคืนนี้ทุ่มเทให้กับการแสดงของเธอ ด้วยเสียงร้องที่ไพเราะและเรื่องราวเบื้องหลังที่น้ำตาไหล

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงตัวอย่างตอนจบที่บีบหัวใจเท่านั้น ไม่มีสปอยเลอร์

Ben Mulley กำลังซ้อม (เครดิตภาพ: Paul Ashley)

อย่างที่กล่าวไปแล้ว คุณภาพของการแสดงนั้นสูงตลอดทั้งทีมนักแสดง วงดนตรีเปลี่ยนความสามารถระหว่างผู้สัมภาษณ์สื่อเป็นนักเต้นที่ตื่นตาตื่นใจ ทำให้เราทุกคนยืนหยัดได้ Jas Ratchford ผู้ซึ่งเล่นเป็น Walter de Courcey ที่มีส่วนร่วมอย่างมาก กล่าวชมอย่างมีเกียรติ การแสดงแบบไดนามิกและการเด้งกลับของเธอช่วยปรับปรุงแง่มุมที่สนุกสนานมากขึ้นของการเล่าเรื่องได้อย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฉากแรก

บางทีส่วนที่โด่งดังที่สุดของหมากรุกก็คือมรดกทางดนตรีของมัน ดนตรีเป็นประกายอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่มีคำถาม ด้วยนักดนตรีอย่าง Benny Andersson และ Björn Ulvaeus (ใช่ ผู้ชายจาก ABBA) ที่สร้างดนตรีขึ้นมา และ Sir Tim Rice เป็นผู้แต่งเนื้อร้อง ไม่มีการปฏิเสธคะแนนอันยอดเยี่ยมและคุณภาพการแสดงละครของเพลง ‘Chess’

ผู้กำกับเพลง Lily Blundell จัดการกับชัยชนะทางดนตรีครั้งนี้ด้วยความสำเร็จอย่างมาก

การซ้อมที่มีชีวิตชีวา (เครดิตภาพ: Paul Ashley)

ไฮไลท์ทางดนตรีคือเพลงคู่ที่น่าทึ่งระหว่าง Florence และ Molokov (Jessi Rogers) เสียงร้องอันทรงพลังและการแสดงที่น่าเชื่อที่มาพร้อมกับการแสดงดังกล่าวทำให้เกิดความเป็นปฏิปักษ์ที่น่าดึงดูด ช่วงเวลาทางดนตรีอีกช่วงหนึ่งที่ต้องพูดถึงคือการแสดงเดี่ยวของทรัมป์ การแสดงอารมณ์และพลังอันทรงพลังของเขาในขณะที่เขาร้องเพลงถึงแม่ของเขา ทำให้เขาคุกเข่าลงบนเวที เป็นสิ่งที่จะคงอยู่กับผู้ชมในค่ำคืนนี้ไปอีกนาน

การเต้นรำเป็นส่วนเสริมที่น่ายินดีสำหรับตัวเลขทางดนตรี ออกแบบท่าเต้นอย่างเชี่ยวชาญอย่างชัดเจน การแสดงที่มีชีวิตชีวาได้เพิ่มความตื่นเต้นให้กับละครเพลงที่ผสมผสานช่วงเวลาทางอารมณ์ที่หนักหน่วง และบางครั้งก็เปิดเผยถึงความจริงจังของเนื้อเรื่องได้อย่างมีประสิทธิภาพมาก

สิ่งเดียวที่ฉันตำหนิคือบางทีนักเต้นบัลเลต์ถึงแม้จะมีความสามารถอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่ค่อยเข้ากับฉากการแข่งขันที่น่าทึ่งและฟุ้งซ่านจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง